mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 269-271

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez łuku w A

!!!   miniat: t. 269-270, tylko górna 5-linia, bez górnego łuku.          Tu pusta klisza 

Łuk w t. 269 w Wn (→Wf)

pod 3 tercjami

2 łuki w Wa

ten co war. 22 + drugi od 4 w t. 270 do 3 w t. 271

Łuk w t. 269-271 proponowany przez redakcję
..

Brak w A łuku l.r. trzeba uznać za niedokładność zapisu. Chopin być może chciał dodać łuk w Wn1, ale wydrukowano tylko jego fragment w t. 269 – łuk sugeruje kontynuację, ale w t. 270, na nowej linii, dalszego ciągu nie ma. Zarówno w Wf (→Wa), jak i w Wn2 zinterpretowano ten łuk jako obejmujący jedynie trzy ćwierćnuty t. 269. Ponadto w Wa dodano jeszcze dowolny łuk od ostatniej ćwierćnuty t. 270 do trzeciej tercji t. 271. W tekście głównym proponujemy łuk analogiczny do t. 1-3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 271-272

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk A

!!!   miniat: t. 271 i 1. ćwierćnuta 272, tylko górna 5-linia, bez wideł, górnego łuku i napisu.              EZTU

Łuki w Wn1

EZnieU (2 łuki)

Łuki w Wf

EZnieU1 (1. łuk) + EZnieU (drugi)

Łuki w Wa

EZnieU2 (1. łuk) + EZnieU (drugi)

Łuki w Wn2

EZnieU3 (1. łuk) + EZnieU (drugi)
..

Nad partią pr.r. (w częśći wydań pod), oprócz górne­go, kilkutaktowego łuku, żródła mają jeszcze jeden lub dwa dodatkowe łuki o różnym zasięgu. Zdaniem redakcji, autentyczny jest najprawdopodobniej tylko łuk A, który tym samym podajemy w tekście głów­nym. Brak widocznych śladów poprawek łuków w Wn1 czyni bowiem ewentualną Chopinowską korektę mało prawdopodobną, a dalsze drobne zmiany zakre­su pierwszego łuku, mające charakter niedokładności (Wf) lub adiustacji (Wa i Wn2) i nie wpływające pra­ktycznie na wykonanie, nie mogą być autentyczne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 271

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent w A i Wn2

!!!   miniat: nic.                TGTU

Bez znaku w Wn1 (→Wf→Wa)
..

Brak akcentu to niewątpliwe przeoczenie Wn1 (→Wf→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 272

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

es1 w A, Wf (→Wa) i Wn2

!!!   miniat: nic.              TGTU bez bemola

Bez es1 w Wn1

es1 z  proponowane przez redakcję
..

Przeoczoną w Wn1 ćwierćnutę es1 Chopin dodał w korekcie Wf (→Wa). Dodano ją także w Wn2. W tekście głównym opatrujemy ją ostrzegawczym .

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 272

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Arpeggio przednutki i akcent w A i Wn2

!!!   miniat: od arpeggia do szesnastki g1, tylko górna 5-linia, bez końcówki górnego łuku (akcent długi).               EZnieU = koniec górnego łuku, arpeggio, przednutki, łuk, akcent długi, nuty pr.r. (akord, szesnastka i tercja) oraz 2 ćwierćnuty l.r. i łuk.

Przednutki i arpeggio w Wn1

EZnieU1

Arpeggio i przednutki w Wf

EZTU bez akcentu

Arpeggio i przednutki w Wa

EZTU bez akcentu, ale z kropką przedłużającą f1

Arpeggio, przednutki i akcent proponowane przez redakcję

EZTU
..

Arpeggio z przednutkami zapisane jest w A w sposób czytelny i dający jasny obraz kolejności, w jakiej należy wykonać poszczególne nuty – d1-f1-g1-b1-as1. Niestety zapisu tego nie da się odtworzyć w druku bez znacznej deformacji odstępów między nutami, gdyż drukowane główki nutowe są znacznie szersze niż w piśmie Chopina. Rozwiązanie przyjęte w Wn1 jest jednak mylące – sugeruje kolejność g1-b1-d1-f1-as1. Spowodowało to korektę Chopina w Wf (→Wa), w wyniku której właściwy sposób wykonania jest znacznie łatwiejszy do odgadnięcia. Tę ostatnią wersję, zręczniejszą graficznie od wersji A, podajemy w tekście głównym.

Oprócz korekty zapisu ozdobników w Wf (→Wa) zmieniony został także podział na głosy tego akordu – f1, które w A (→Wn) jest ćwierćnutą dolnego głosu, w Wf zostało przydzielone do górnego, co skróciło jego wartość do ósemki. Różnica, choć subtelna, mogła być zamierzona przez Chopina, toteż w tekście głównym także ten szczegół podajemy w wersji Wf. Nutę tę, już o wartości ósemki, przedłużono następnie w Wa poprzez dodanie kropki. Zdaniem redakcji, także ta wersja, choć formalnie niepochodząca od Chopina, może być zapisem jego intencji i to najprecyzyjniejszym.

Brak akcentu w Wn1 (→Wf→Wa) to z pewnością przeoczenie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf