Zagadnienia : Adiustacje Wf
t. 115-116
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Łuki l.r. (także ten przetrzymujący) są w tych taktach zapisane niedokładnie lub błędnie w większości źródeł. Warianty związane z przetrzymaniem lub powtórzeniem es1 na przejściu t. 115-116 ujmujemy w sąsiedniej uwadze. Jeśli chodzi o łuki motywiczne, to wspomniane niedokładności powodują, że właściwie każdą z czterech przedstawionych wersji można uważać za interpretację notacji A. W tekście głównym, będącym zarazem najprawdopodobniejszym zdaniem redakcji odczytaniem intencji Chopina, podajemy łuki zgodne z naturalnym rozczłonkowaniem motywów, wynikającym z przebiegu harmonicznego i pozycji ręki. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 135
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Przydzielenie ćwierćnuty b1 do górnego głosu, co uczyniło z niej ósemkę to zdaniem redakcji wynik niedokładności sztycharza Wn1, który albo nie zrozumiał pisowni A, albo ułatwił sobie pracę. Dodanie w Wf (→Wa) kropki przedłużającej przy tej nucie może być wprowadzoną ad hoc poprawką rzekomego przeoczenia kropki w wersji Wn1. Dlatego w tekście głównym zachowujemy wersję A jako jedyną niewątpliwie autentyczną. Teoretycznie zarówno w przypadku zmiany w Wn1, jak i w Wf, nie można całkiem wykluczyć możliwości korekty Chopina, wydaje się jednak zupełnie nieprawdopodobne, by chciał on zmieniać tak drobny szczegół akompaniamentu – różnica w brzmieniu jest wszak przy naturalnej pedalizacji harmonicznej praktycznie nieuchwytna. W Wn2 przywrócono wersję A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 167
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Inaczej niż w analogicznych t. 161-166 i 168 w Wn oba łuki rozpoczynają się od 2. ósemki grupy. Jest to niemal na pewno wynik korekty – przypuszczalnie Chopinowskiej – gdyż łuki A, zwłaszcza drugi, są tu wyjątkowo niedokładne. Różnicy łukowania nie uwzględniono w Wf (→Wa), co można tłumaczyć nieuwagą lub ujednolicającą adiustacją. Możliwe też, że łuki w Wn1 zmieniono w ostatniej fazie korekt, już po wysłaniu odbitek do Paryża. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 202
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W A nie jest jasne, jaka jest wartość rytmiczna nuty c2 – można widzieć w niej ćwierćnutę lub przekreśloną przednutkę. Pierwszą możliwość uważamy za bardziej prawdopodobną, gdyż taką wartość ma odpowiednia nuta w partii oboju i klarnetu w Rork. Gdyby uznać c2 za przednutkę, trudno byłoby wytłumaczyć, dlaczego pozostałe nuty pr.r. zapisane są jako dolny głos (z laskami w dół), a ponadto przekreślenie przednutki na ogół jest prowadzone z dołu do góry, a nie z góry na dół. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności A |
|||||||||||
t. 203
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Wf1 ma przed najwyższą nutą akordu. Ten jaskrawy błąd poprawiono w Wf2. Zdaniem redakcji, przyczyną pomyłki mogło być graficzne podobieństwo obu pięciolinii w tym miejscu – ćwierćnuta w górnym głosie na 3. polu i półnuta (-ty) w dolnym (zmiana wartości rytmicznej najwyższej nuty musiała być wprowadzona później). Bemol byłby wówczas powtórzeniem znaku wpisanego – niepotrzebnie – przed es na dolnej pięciolinii. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf |