|
Łuki A, odczyt dosłowny !!! miniat: jw. łuki (tylko frazowe jak na miniaturze) |
|
|
Łuki A, interpretacja proponowana przez redakcję EZTU |
|
|
Łuki Wn1 (interpretacja kontekstowa→ pierwszy EZTU, drugi = war_11 |
|
|
Łuk Wn2 jak na miniaturze (był sklejany...) |
Kilka przyczyn – pisane z rozmachem, obejmujące łuki w A oraz przejście na nową stronę w A i na nową linię w Wn1 – złożyło się na powstanie następujących niejasności i błędów w notacji łuków:
- w A nie wiadomo, czy łuk nad partią l.r. w t. 115 kończy się w tym takcie, czy ma być kontynuowany w następnym. Prawy koniec łuku sięga wprawdzie daleko poza ostatnią nutę (ale lewy też!), jest jednak wyraźnie krótszy od łuku przetrzymującego es1 i skierowany w dół, co sugeruje zakończenie łuku. Brak kontynuacji w t. 116 (patrz niżej) zdaje się to potwierdzać, ale można go uznać za przeoczenie, jedno z bardzo wielu tego rodzaju.
- w t. 116 zarówno w A, jak i w Wn1 kontynuowany jest tylko jeden łuk, przetrzymujący es1. Mimo to w Wf (→Wa) uznano tę końcówkę za kontynuację łuku frazowego z t. 115, a ponieważ w Wn1 oba łuki w t. 115 niedwuznacznie sugerują kontynuację, łuk biegnący od es1 dokończono, nadając mu postać łuku motywicznego es1-c1.
- łuk A w t. 116, odczytany dosłownie obejmuje trzy pierwsze ćwierćnuty tego taktu. Tak też odtworzono go w Wn1 (→Wf→Wa), co dało w efekcie zbiegnięcie się łuków na 1. ćwierćnucie taktu, dość już odległe od zapisu A. W Wn2 zastąpiono te zbiegające się łuki jednym.
Najłatwiej rozstrzygnąć kwestię przetrzymania es1 – kształt łuku dochodzącego do tej nuty w t. 116 wyraźnie wskazuje na jej przetrzymanie zarówno w A, jak i Wn. Wersja Wf (→Wa) jest więc w tym szczególe na pewno błędna (patrz sąsiednia uwaga).
Jeśli chodzi o łuki motywiczne, to opisane niedokładności powodują, że właściwie każdą z czterech przedstawionych wersji można uważać za interpretację notacji A. Wybór tekstu głównego, będącego zarazem najprawdopodobniejszym zdaniem redakcji odczytaniem intencji Chopina, opiera się na następujących przesłankach:
- w t. 105-120 (z wyjątkiem 113-114) Chopin płynnie rozwija figuracje szesnastkowe pr.r. z towarzyszeniem wyraźniej artykułowanych, krótszych motywów l.r. zbudowanych z większych wartości rytmicznych, najczęściej ćwierćnut. Odpowiada temu zróżnicowanie łukowania – nie licząc t. 120, łuki pr.r. są w A dwu- lub jednotaktowe, podczas gdy objęte łukami odcinki l.r. są zawsze krótsze i nie przekraczają czterech ćwierćnut. Zarówno łuk Wn2, jak i oznaczające praktycznie to samo, zbiegające się łuki Wn1 (→Wf→Wa) nie respektują opisanej prawidłowości.
- takty te są oparte na dwóch kadencjach o długości czterech ćwierćnut, najpierw w As-dur, potem w Es-dur. Wydaje się naturalne, by łukowanie współgrało z przebiegiem harmonicznym, a więc by podział łuku przypadł po 1. ćwierćnucie t. 116.
- odczytany dosłownie łuk biegnący od 1. ćwierćnuty t. 116 jest w całym fragmencie od t. 105 do 120 jedynym, który obejmuje przeniesienie ręki. Innymi słowy, łuk ten sprzeciwia się zasadzie naturalności pianistycznej łukowania, respektowanej poza tym przez Chopina.
W świetle powyższych spostrzeżeń, uważamy rozpoczynający się w t. 116 łuk A za napisany niedokładnie lub wręcz pomyłkowy i w tekście głównym prowadzimy go od 2. ćwierćnuty taktu.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładne łuki A, Adiustacje Wn, Adiustacje Wf
notacja: Łuki