mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wf

t. 115-116

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuki A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: jw.                          łuki (tylko frazowe jak na miniaturze)

Łuki A, interpretacja proponowana przez redakcję

EZTU

Łuki Wn1 (interpretacja kontekstowa→

Wf→Wa)

pierwszy EZTU, drugi = war_11

Łuk Wn2

jak na miniaturze (był sklejany...)
..

Łuki l.r. (także ten przetrzymujący) są w tych taktach zapisane niedokładnie lub błędnie w większości źródeł. Warianty związane z przetrzymaniem lub powtórzeniem es1 na przejściu t. 115-116 ujmujemy w sąsiedniej uwadze. Jeśli chodzi o łuki motywiczne, to wspomniane niedokładności powodują, że właści­wie każdą z czterech przedstawionych wersji można uważać za interpretację notacji A. W tekście głów­nym, będącym zarazem najprawdopodobniejszym zdaniem redakcji odczytaniem intencji Chopina, podajemy łuki zgodne z naturalnym rozczłonko­waniem motywów, wynikającym z przebiegu harmonicznego i pozycji ręki.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 135

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Ćwierćnuta b1 w A i Wn2

!!!   miniat: 2. ćwierćnuta taktu, tylko górna 5-linia, bez łuku.               TGTU

Ósemka b1 w Wn1

to b1 w pionie przydzielone do górnego głosu

Ósemka z kropką b1 w Wf (→Wa)

jak war. 22, tylko z kropką
..

Przydzielenie ćwierćnuty b1 do górnego głosu, co uczyniło z niej ósemkę to zdaniem redakcji wynik niedokładności sztycharza Wn1, który albo nie zrozumiał pisowni A, albo ułatwił sobie pracę. Dodanie w Wf (→Wa) kropki przedłużającej przy tej nucie może być wprowadzoną ad hoc poprawką rzekomego przeoczenia kropki w wersji Wn1. Dlatego w tekście głównym zachowujemy wersję A jako jedyną niewątpliwie autentyczną. Teoretycznie zarówno w przypadku zmiany w Wn1, jak i w Wf, nie można całkiem wykluczyć możliwości korekty Chopina, wydaje się jednak zupełnie nieprawdopodobne, by chciał on zmieniać tak drobny szczegół akompaniamentu – różnica w brzmieniu jest wszak przy naturalnej pedalizacji harmonicznej praktycznie nieuchwytna. W Wn2 przywrócono wersję A.
Podobnie w analogicznym miejscu repryzy, t. 283.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wf

t. 167

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuki od 2. ósemki w A (→Wn)

Łuki od 1. ósemki w Wf (→Wa)
..

Inaczej niż w analogicznych t. 161-166 i 168 w Wn oba łuki rozpoczynają się od 2. ósemki grupy. Jest to niemal na pewno wynik korekty – przypu­szczalnie Chopinowskiej – gdyż łuki A, zwłaszcza drugi, są tu wyjątkowo niedokładne. Różnicy łuko­wania nie uwzględniono w Wf (→Wa), co można tłumaczyć nieuwagą lub ujednolicającą adiustacją. Możliwe też, że łuki w Wn1 zmieniono w ostatniej fazie korekt, już po wysłaniu odbitek do Paryża.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Adiustacje Wf

t. 202

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Przednutka w A (możliwe odczytanie)

!!!   miniat: pierwszy akord, tylko górna 5-linia.        Tu przednutka przekreślona c2 przed tercją dolnego głosu (EZnieU)

Ćwierćnuta w A (prawdopodobne odczytanie→Wn)

TGTU

Półnuta z kropką w Wf

Cała nuta w Wa
..

W A nie jest jasne, jaka jest wartość rytmiczna nuty c2 – można widzieć w niej ćwierćnutę lub przekreśloną przednutkę. Pierwszą możliwość uważamy za bardziej prawdopodobną, gdyż taką wartość ma odpowiednia nuta w partii oboju i klarnetu w Rork. Gdyby uznać c2 za przednutkę, trudno byłoby wytłumaczyć, dlaczego pozostałe nuty pr.r. zapisane są jako dolny głos (z laskami w dół), a ponadto przekreślenie przednutki na ogół jest prowadzone z dołu do góry, a nie z góry na dół.
Punktowana półnuta w Wf jest najprawdopodobniej wynikiem adiustacji – zmiany dokonano w momencie, gdy przed tą nutą znajdował się błędny bemol, co Chopin z pewnością by zauważył. Można sobie natomiast wyobrazić adiustatora sprawdzającego poprawność rytmiczną notacji, który nie zastanawiał się nad brzmieniem akordu.
Kolejne przedłużenie tej nuty w Wa jest z pewnością adiustacją wydawcy.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 203

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Wf1 ma  przed najwyższą nutą akordu. Ten jaskrawy błąd poprawiono w Wf2. Zdaniem redakcji, przyczyną pomyłki mogło być graficzne podobieństwo obu pięciolinii w tym miejscu – ćwierćnuta w górnym głosie na 3. polu i półnuta (-ty) w dolnym (zmiana wartości rytmicznej najwyższej nuty musiała być wprowadzona później). Bemol byłby wówczas powtórzeniem znaku wpisanego – niepotrzebnie – przed es na dolnej pięciolinii.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf