mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 109-110

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

des2-des2 (?) w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: od 8. do 14. szesnastki, tylko górna 5-linia, bez łuku.                   Tu EZnieU (8 szesnastek z przenośnikiem w t. 109 i 110). Czyli na miniaturze bez kaso d2 i bemola des2

d2-des2 w A (interpretacja kontekstowa→Wn→Wf→Wa)

EZTU = war_12 red
..

W obu tych taktach w A nie ma znaków chromaty­cz­nych ani przed 12., ani przed 13. szesnastką. Bemole dodane w korekcie Wn (→Wf→Wa) – niemal na pewno przez Chopina – potwierdzają, że mamy tu do czynienia z rzadkim przypadkiem poczwórnego błędu kompozytora, który przeoczył zarówno kasowniki alte­rujące des2 na d2, jak i bemole przywracające des2. Oba potrzebne kasowniki dodano w Wa, a pierwszy z nich (w t. 109) także w Wn2.
Tego rodzaju błąd może się wydawać nieprawdopo­dob­ny, jednak w notacji A, w którym 2. i 3. grupa szes­nastek zapisane są oktawę niżej z użyciem przenośnika oktawowego, pomyłka nie wydaje się już tak rażąca:

  • omawiane nuty nie leżą koło siebie, więc zestawienie dwóch jednakowych nut, które nie mają znaków chromatycznych, a brzmią inaczej, nie występuje;
  • kasowniki przed d2 wydają się oczywiste po kasow­nikach w obu rękach w 1. połowie każdego taktu;
  • des2 to dźwięki utrwalonej, aktualnej tonacji f-moll, więc brak bemoli to typowe Chopinowskie przeoczenie odwołania alteracji.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 109

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W A widać skreślenie znaku nad des2. Był to najprawdopodobniej mordent, który Chopin zachował jako urozmaicenie powtórzenia frazy w t. 110.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A

t. 109

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez c1 w akordzie w A i Wf (→Wa1)

!!!   miniat: ten akord, tylko dolna 5-linia, bez łuków.             TGTU + puste

Akord z c1 w Wn i Wa2 (→Wa3)

główka c1 z linią dodaną
..

W ćwierćnutowym akordzie Wn ma dodatkową nutę c1. Notacja A może tu być myląca, jednak usunięcie nuty przez Chopina w korekcie Wf (→Wa1) przesądza sprawę. W Wa2 (→Wa3) dodano tę nutę pod wpływem Wn1.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf , Niepewne nuty na liniach dodanych , Niedokładności A

t. 109-110

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcenty długie w A (→Wn→Wf)

!!!   miniat: nic.                   TGTU (2 akcenty l.r.)

Krótkie akcenty w Wa
..

Akcenty długie nad synkopowanymi akordami l.r. odtworzono dość dokładnie w wydaniach z wyjątkiem Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa

t. 109-111

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

2 łuki w A i Wn2

!!!   miniat: nic.           TGTU

Łuk w t. 110-111 w Wn1

EZnieU (na 2 systemach)

Bez łuków w Wf (→Wa)
..

Łuki nad parami akordów na przejściu t. 109-110 i 110-111 pominięto lub odtworzono niedokładnie w większości wydań. Wn1 ma tylko umieszczony pod nutami łuk w t. 110-111. Nie jest pewne, czy nie jest to źle odtworzony łuk wpisany przez Chopina w korekcie Wn1 jako łuk prze­trzy­mujący f. W Wf (→Wa) nie ma żadnego z tych łuków, natomiast w Wn2 przywrócono notację A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn