Łuki
- « Poprzednia
- 1
- …
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- Następna »
t. 161-163
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
Począwszy od drugiego łuku w t. 162, łukowanie źródeł zgadza się z akcentuacją – akcenty przypadają na początki motywów wydzielonych łukami. Brak takiej zgodności w przypadku drugiego łuku w t. 161 i pierwszego w t. 162 jest być może skutkiem pominięcia ich przez Chopina przy przechodzeniu w [A] z łuków triolowych na motywiczne. Dlatego jako alternatywę dla wersji źródłowej proponujemy jednolite łukowanie motywiczne. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne |
|||||||||
t. 164-168
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
Do błędu Wn1 mogła się przyczynić niedokładność KG – łuk w t. 166, ostatnim w linii, dochodzi tylko do ostatniej ćwierćnuty, mimo że łuk w następnych taktach bardzo wyraźnie wskazuje na kontynuację. W Wn2 właściwie zinterpretowano ten zapis. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 170-172
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
Łuki KG są zapisane niedbale, tak iż ich sens nie jest oczywisty – w Wn uznano je za fragmenty jednego łuku. W tekście głównym podajemy łuk Wf z charakterystycznie przedłużonym zakończeniem tenuto, analogiczny do łuku następnej frazy. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności KG , Łuki tenuto |
|||||||||
t. 175-176
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
Łukowanie KG jest z pewnością niekompletne i uzupełniono je już w Wn. W tekście głównym podajemy łuk Wf (→Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy KG |
|||||||||
t. 175-177
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
Porównanie z Wf, które również oparte jest na [A], sugeruje, że wcześniejszy podział łuku w KG (→Wn) jest błędny. Za chwilowym rozproszeniem kopisty przemawia również omyłkowe umiejscowienie widełek o takt za wcześnie (patrz poprzednia uwaga). Niezależnie od umiejscowienia punktu podziału łuku uważamy interpretację wydań, w których odtworzono go jako zbiegnięcie się łuków, za niewłaściwą i w tekście głównym interpretujemy pierwszy łuk jako łuk-tenuto, kończąc go jeszcze w t. 176. Odpowiada to notacji KG, a także łukom Wf w analogicznej frazie 4 takty wcześniej. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy KG |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- Następna »