Łuki
|
t. 1-2
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
W AI, w którym nie ma przedtaktu, łuk rozpoczyna się od pierwszej seksty. W As łuki pojawiają się jedynie sporadycznie, w t. 10, 32 i 89, i tylko tam o łukowaniu szkicu wspominamy. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||||
|
t. 4-20
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Łuk, dodany w późniejszych Wn w t. 4 z pewnością na wzór autentycznego łuku w analogicznym t. 20, można uważać za uzasadnione uzupełnienie wersji A i pozostałych wydań. W tekście głównym zachowujemy jednak zróżnicowanie t. 4 i 20 w tym szczególe, gdyż może ono sugerować subtelny niuans wykonawczy. (W As i AI, w których 2. i 3. ćwierćnuta są jednakowe, łuków nie ma ani w t. 4, ani w t. 20.) kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
|||||||
|
t. 5-22
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Oba łuki nad parą półnut w t. 5-6 i 21-22 są w A wyraźnie dłuższe niż w t. 1-2 i 17-18. Podobnie w AI (tylko w t. 5-6, bo za drugim razem Chopin pominął łuk), toteż takie właśnie łuki podajemy w tekście głównym. Podwójne łuki w Wf są najprawdopodobniej efektem korekty Chopina – sztycharz Wf początkowo połączył łukiem tylko dolne nuty sekst, co skłoniło kompozytora do dodania górnych łuków (pierwotny stan zachował się w większości Wn). Korekta ta ma zdaniem redakcji doraźny charakter i nie tyle świadczy o zmianie koncepcji łukowania, ile potwierdza wagę łuku nad nutami. Podobnie w t. 133-134 i 149-150. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||
|
t. 8-25
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Nie jest łatwo ocenić, jak doszło do powstania różnicy łukowania między źródłami w t. 8-9 (i podobnie w t. 24-25). A w obu miejscach ma po dwa łuki, choć za pierwszym razem, gdy t. 8 pojawia się na końcu linii tekstu, można było uznać łuk w t. 9 za kontynuację poprzedniego. Jednotaktowe łuki ma również AI (z wyjątkiem pozbawionego łuku t. 9). W tej sytuacji trzeba przyjąć, że połączone w obu miejscach łuki Wf (→Wa,Wn1op,Wn1cis→Wn2cis) mogły być wynikiem ingerencji Chopina. Nie mając jednak pewności w tym względzie, w tekście głównym podajemy łukowanie A, potwierdzone przez AI. Wersję Wf, z charakterystycznym dla Chopina, zwłaszcza w późniejszych utworach, frazowaniem scalającym podziały strukturalne (por. np. Walc As nr 3, t. 40-41), można traktować jako (być może) autentyczny wariant. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||
|
t. 10-11
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Brak łuków zarówno w AI, jak i w Wf (→Wa,Wn1op,Wn1cis) z pewnością nie jest wyrazem intencji Chopina – w rękopisie łuki zostały pominięte aż do t. 16, a w Wf nie ma ich jeszcze w t. 12. W Wf o przypadkowym pominięciu łuku świadczą t. 138-139, w których łuk zgodny z A został najprawdopodobniej dodany przez Chopina w ostatniej fazie korekt. Łuku frazowego nie ma także w As, w którym jednak Chopin zapisał dwa łuczki motywiczne. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn |
