mUltimate Chopin

op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 93

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

KG (→Wn1)

Wf i Wn2 (→Wn3)

Wa

Propozycja redakcji
..

Zdaniem redakcji, wartość półnuty z kropką, jaką ma w KG (→Wn1) nuta h1, nie jest pomyłką – nutę tę można uważać za należącą do dwóch głosów: melodycznego, prowadzonego w oktawach, i akompaniującego, tworzącego wraz z e1 trwające cały takt wypełnienie oktawowej melodii. Pisownia zastosowana przez Chopina może być jednak myląca (suma wartości rytmicznych górnego głosu daje 4 ćwierćnuty), toteż w tekście głównym proponujemy jej zmodyfikowaną wersję, w której wykorzystujemy autentyczny układ graficzny Wf. Wersja Wa może być wynikiem adiustacji zapisu takiego jak w KG. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 95-97

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

Łuki w KG i Wa

!!!   miniat: t. 95-96 i 1. miara 97, tylko górna 5-linia, ścieśnione.        TGTU

Łuk Wf

nad całą linijką EZnieU1

Łuki Wn1

EZnieU2

Łuki w Wn2 (→Wn3)

pierwszy EZTU, drugi EZnieU
..

Spośród czterech źródłowych wersji łukowania tylko dwie pierwsze – KG i Wa oraz Wf – są prawdopodobnie autentyczne. Wersja Wn1 jest z pewnością błędna – sztycharz pomylił takty i umieścił podział łuku o takt za późno. Natomiast adiustator Wn2 (→Wn3) uznał przypuszczalnie, że łuk od przednutki i łuk frazowy, w KG stykające się ze sobą, tworzą jeden łuk, biegnący od przednutki.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności KG

t. 95-98

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

Fis uderzane w t. 96 i 98 w KG (→Wn) i Wa3

!!!   miniat: nic.           TGTU = Tu pusta klisza 

Fis przetrzymane w t. 94-99 w Wf

!!!   łuki przetrzymujące Fis w t. 95-96 i 97-98 

Fis powtórzone w t. 98 w Wa1 (→Wa2)

łuk tylko w t. 95-96
..

Trudno stwierdzić, jak doszło do powstania różnic pomiędzy źródłami, gdyż ani w KG, ani w Wf nie widać śladów poprawek. Ponieważ w żadnym źródle nie ma łuku przetrzy­mującego Fis w. 93-94, należy przyjąć, że Chopin brał pod uwagę za­nikanie dźwięku fortepianu i konieczność powtarzania nuty pedało­wej. Z drugiej strony, podobieństwo taktów sprzyja tu pomyłkom, tak więc autentyczność żadnej wersji nie jest całkiem pewna. W tekście głównym podajemy wersję źródła podstawowego, czyli KG.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 96

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

Łuczek i arpeggio w KG i Wa

!!!   miniat: od kreski taktowej do po kropkach przedłuż., tylko górna 5-linia, z górnym łukiem.         TGTU (kreska taktowa, łuczek, przednutka i arpeggio  EZTU)

Łuczek w Wf

EZnieU1 bez # #.      Na miniat górny łuk ciągły (czyli kawałek prkatycznie poziomej grubej kreski, niżej niż na kliszy)

Arpeggio i przetrzymana przednutka w Wn1

!!!       EZnieU3

Arpeggio w Wn2 (→Wn3)

EZTU bez łuczka
..

W tekście głównym podajemy niewątpliwie autentyczną, kompletną notację KG i Wa (z łuczkiem i arpeggiem). Wersje Wn wynikają z rutynowej interpretacji (Wn1) lub niezrozumienia (Wn2 i Wn3) rękopisu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 98

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

Przednutka w KG, Wf i Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: przednutka i akord, od kreski taktowej do po kropkach przedłużających, tylko górna 5-linia, bez górnego łuku (frazowego).              EZnieU (przednutka, kreska taktowa) + # ais1 EZnieU4

Łuczek i przednutka w Wa

EZnieU1 + # ais1 EZnieU4

Przetrzymana przednutka w Wn1

EZnieU + EZnieU2 + # ais1 EZnieU4

Łuczek, przednutka i arpeggio proponowane przez redakcję
..

Arpeggio poprzedzone przednutką jest ozdobnikiem bardzo charakterystycznym dla Chopina – por. np. Etiudę a nr 4, t. 63. Jest niemal pewne, że również w omawianym takcie Chopin miał na myśli tego typu figurę. Łuczek dodany w Wn1, zmieniający sens ozdobnika, jest z pewnością nieautentyczny. Natomiast notacja Wa może pochodzić od Chopina (por. t. 96) i bierzemy ją za podstawę w naszej, uzupełnionej znakiem arpeggia, propozycji tekstu głównego.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn