mUltimate Chopin

op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 106

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

..

Jako 3. ósemkę taktu Wf ma Fisis-fisis i fisis1-fisis2. W KG (→Wn) Chopin zmienił pisownię na bardziej racjonalne G-g i g1-g2. Podobną zmianę wprowadził zapewne także w podkładzie do Wa, o czym świadczą pozostawione niepotrzebne krzyżyki przed 4. ósemką.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Korekty enharmonii , Autentyczne korekty KG

t. 107

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

Półnuty d2 w KG (→Wn), Wa1 i Wa3

!!!   miniat: 7. ósemek, tylko górna 5-linia, bez dynamiki i akcentów.        2 laseczki do d2 (EZnieU)

d2-fis2 w Wf i Wa2

TGTU
..

Wersja Wf jest wynikiem korekty tego wydania – Chopin dodał półnuty fis2 do półnut d2 występujących w pozostałych źródłach (oprócz Wa2, w którym wprowadzono wersję Wf). Jako najpóźniejszą przyjmujemy ją do tekstu głównego.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf

t. 107-108

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

5 akcentów długich w KG, Wf i Wa

!!!   miniat: nic.         TGTU (5 długich, ostatni krótki)

6 akcentów długich w Wn1

6 krótkich akcentów w Wn2 (→Wn3)
..

Tak jak w t. 5-6, ustalenie, jaki rodzaj akcentów Chopin miał tu na myśli, nastręcza trudności. W KG, Wf i Wa ostatni akcent w t. 108 jest wyraźnie krótszy od poprzednich (i następnych) i tę wersję podajemy w tekście głównym. Ujednolicone pisownie Wn1 i Wn2 (→Wn3) można jednak traktować jako uzasadnione wersje alternatywne tych znaków.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wn

t. 108

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

fis1 w KG i Wn1 (interpretacja kontekstowa), Wa i Wn2 (→Wn3)

!!!   miniat: 7. ósemka (z ćwierćnutą), tylko górna 5-linia, bez akcentu i łuku.             TGTU=fis z #

a1 w Wf

zamiast fis1
..

Jako 3. ćwierćnutę wewnętrznego głosu pr.r. Wf ma a1. Jest to niemal na pewno tzw błąd tercjowy.
W KG (→Wn1) odpowiednią nutą jest f1. Ten oczywisty błąd poprawiono w Wn2 (→Wn3), poprawną wersję ma także Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy KG

t. 108

Utwór: op. 25 nr 10, Etiuda h-moll

Oktawa w KG (→Wn1)

!!!   miniat: ta ósemka z ćwierćnutą        Tu pusta klisza (bez ćwierćnuty)

Akord w Wf, Wa i Wn2 (→Wn3)

TGTU
..

Brak wewnętrznej nuty na 3. mierze taktu to niemal na pewno błąd KG (→Wn1).
W Wf nuta występuje, lecz brak przed nią  przywracającego Fis. Poprawny tekst mają Wa i Wn2 (→Wn3).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy KG