t. 73-76
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Nie ma powodu wątpić w autentyczność kropek staccato, którymi niektóre nuty basowe są opatrzone w Wf i Wa. Ponieważ notacja w obu wydaniach jest prawdopodobnie niedokładna, w tekście głównym proponujemy wersję łączącą znaki z obu tych źródeł. Por. sąsiednią uwagę o łukach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||||||
t. 73
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Wydaje się mało prawdopodobne, by Chopin rezygnował z określenia , usuwając je w podkładzie lub korekcie Wf. Dlatego podajemy je w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany |
|||||||||
t. 73
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Wersja Wa2 (→Wa3), w której 1. triola pr.r. zapisana jest oktawę wyżej niż w pozostałych źródłach jest z pewnością dowolną adiustacją. Jej celem było z pewnością uniknięcie skoku pomiędzy 1. a 2. triolą pr.r., co można uznać za uzasadnione pianistycznie, ale nie brzmieniowo. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||||||
t. 76
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Na 3. mierze taktu w KF widoczna jest poprawka – nuty h i h1 dopisano po wyskrobaniu wpisanych uprzednio ais i ais1. Zdaniem redakcji jest to autopoprawka Fontany, który w pierwszym odruchu powtórzył schemat harmoniczny poprzednich taktów. kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Błędy KF |
|||||||||
t. 81
|
Utwór: op. 25 nr 5, Etiuda e-moll
..
Wskazówka mogła być w KF (→Wn) dopisana przez Chopina (por. np. w Mazurku C op. 24 nr 2, t. 53), choć nie jest to najbardziej charakterystyczny dla pisma Chopina krój tej litery (por. np. dopisane przez kompozytora w Etiudzie a nr 11, t. 65). W każdym razie uprecyzyjnienie notacji po w t. 73 wydaje się tu wskazane i uwzględniamy je w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |