AI - Wcześniejszy autograf
| Data: | IX 1836 |
| Tytuł: | Etude |
| Dedykacja: | Brak |
Obecnie zaginiony, znany z reprodukcji w książce Leopolda Binentala Chopin (Warszawa 1930), AI znajdował się w albumie Marii Wodzińskiej zawierającym ponadto autografy Etiudy f nr 2 i pieśni "Pierścień". Opisująca album Kornelia Parnasowa (O kajetach Chopina, Lwów 1912) zwróciła uwagę, że papier, na którym napisana jest Etiuda As, różni się od papieru pozostałej części albumu, tak iż cztery strony (podwójna karta) z Etiudą zostały "prawdopodobnie później do kajetu [albumu] wszyte". Niewykluczone, że Chopin, dysponując gotowym, w miarę czystym autografem roboczym, wykorzystał go – po przejrzeniu i uzupełnieniu oznaczeń wykonawczych – na podarunek. Trzeba jednak stwierdzić, że mimo różnicy papieru autografy obu Etiud prezentują się dość podobnie, jeśli chodzi o liczbę skreśleń i poprawek, obfitość oznaczeń wykonawczych czy datę Drezno 1836. Sugeruje to, że oba autografy powstały na zbliżonym etapie wykończenia kompozycji.
Tekst Etiudy w AI wykazuje szereg różnic w stosunku do pisanego później A:
- brak przedtaktu i określenia tempa-charakteru;
- pedały zmieniane częściej (t. 1-2, 4, 7, 12, 33, 35) lub rzadziej (17 i 19, 36 i 38, 40-41), a także inne różnice w tym względzie (np. t. 9-10, 37 i 39);
- liczne różnice wysokościowe, np. w t. 1, 7, 7-8, 8, 23, 28, 29, 36;
- odmienna notacja głównej i pobocznej linii melodycznej w t. 15,
-
znacznie częstsze użycie akcentów, zastąpionych w wersji ostatecznej – w zależności od kontekstu – przez widełki
(np. t. 2) lub większe główki nutowe (t. 42-43);
W kilku miejscach widoczne są ołówkowe dopiski, które na pisane atramentem wcześniejsze wersje nanoszą ich ostateczną redakcję – Des w miejsce des w t. 13, dwukrotnie d2 w miejsce h1 w t. 24, zmiana harmoniczna w 2. połowie t. 30, dwukrotnie es w miejsce Es w t. 35, As w miejsce As1 w t. 38 (ale w t. 40 Chopin zmienił As – późniejszą wersję ostateczną – na As1), zakończenie Etiudy w t. 48-49. Kasownik dopisany przed nutą melodyczną na 3. mierze t. 25 jest zapewne tylko uzupełnieniem przeoczonego znaku.
AI jest raczej staranie zapisany, jeśli chodzi o przygodne znaki chromatyczne – w kilku miejscach późniejszy autograf wykazuje braki, których tutaj nie ma, np. w t. 15, 16, 23.
W notacji powtarzających się figur Chopin często korzysta ze skrótowej notacji z użyciem znaku //.
