Zagadnienia : Adiustacje Wn
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »
t. 7
|
Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll
..
W Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5) początek łuku przesunięto dowolnie nad 1. nutę taktu, gdzie jednocześnie kończy się poprzedni łuk frazowy. Podobnie w t. 32. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||
t. 9
|
Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll
..
Wpisany przez Chopina w A łuk nad triolą można uznać za element frazowania. Wf (→Wn1,Wa) ma ten łuk tylko w repetycji. Z kolei w Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5) adiustatorzy potraktowali go jako oznaczenie grupy nieregularnej - umieszczając go w obu miejscach tylko nad cyfrą i odpowiednio skracając. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||
t. 11
|
Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll
..
W tekście głównym podajemy widełki na podstawie A. W Wf1 (→Wn1) odtworzono je inaczej za pierwszym razem, a inaczej za drugim. Zdaniem redakcji, nieco dłuższy znak wydrukowany za 1. razem lepiej oddaje ideę widełek A i tę wersję przyjmujemy jako interpretację kontekstową tekstu tych źródeł. W ten sam sposób zinterpretowano to w Wa i dalszych Wn. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
||||||
t. 13-17
|
Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll
..
W A Chopin najprawdopodobniej wpisał kropkę staccato dla 1. ósemki l.r. w t. 13 oraz na pewno w t. 17. Oba znaki uwzględniono w Wf. Ponieważ t. 15 jest w zasadzie powtórzeniem t. 13, brak kropki w analogicznym miejscu można uznać za przeoczenie Chopina. Z kolei w wyniku niewątpliwego przeoczenia sztycharza Wn1 nie ma kropki w t. 17 – znak ten znajdował się już w Wf. Do tekstu głównego przyjmujemy kompletną artykulację Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności A |
||||||
t. 13-79
|
Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll
..
W wydaniach niemalże wszystkie znaki akcentów zostały oddane jako akcenty krókie – jedyny długi akcent sztycharz Wf (→Wn1) słusznie umieścił w t. 63, ale już w Wa i Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5) zmieniono go na krótki. Zdaniem redakcji notacja większości akcentów A jednoznacznie wskazuje na odczytanie ich jako akcenty długie. Oprócz ww. w rękopisie pojawia się specyficzny dla Chopina, rzadko występujący znak odwróconego akcentu długiego – zob. t. 47. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »