Zagadnienia : Niedokładności Wf
t. 23-24
|
Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll
..
Łuk Wf na początku t. 24 (na nowej linii) bardzo wyraźnie wskazuje na kontynuację poprzedniego i tak to zrozumiano w Wn1 (→Wn2). Natomiast w Wa za prawidłowy uznano łuk Wf w t. 23, kończący się na ostatniej szesnastce. Rozdzielenie łuków w Wn3 (→Wn4→Wn5) jest przypuszczalnie pomyłką. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 25-26
|
Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll
..
Oktawa pr.r. opatrzona jest w Wf (→Wa) klinikiem w t. 25 i kropką w t. 26. Jest to zapewne wynik niezrozumienia pisowni [A] (być może niedokładnej). W Wn1 (→Wn1a) w obu miejscach występują kropki, a ponadto kropkę dodano – zapewne przez pomyłkę – także nad oktawą l.r. Czy pominięcie znaków pr.r. w późniejszych Wn jest skutkiem adiustacji, czy błędu – trudno stwierdzić. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wn , Kliniki |
|||||||||
t. 26
|
Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll
..
w Wf (→Wn,Wa) jest tu niewątpliwie pomyłką sztycharza. Świadczy o tym w analogicznej sytuacji w poprzednim takcie i szereg innych ewidentnych przykładów zniekształcenia tego znaku (patrz np. uwaga do t. 16-18). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , fz – f |
|||||||||
t. 29-30
|
Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll
..
Brak w Wf (→Wa2,Wn1→Wn1a) łuku w t. 30 musi być uznany za niedokładność, przypuszczalnie przeoczenie sztycharza – łukami objęte są pozostałe podobne figury w omawianych taktach. Niewątpliwym błędem sztycharza jest brak 2. łuku w t. 29 w Wn3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 33-34
|
Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll
..
Akcenty nad akordami w tych taktach są w AI niewątpliwie długie i pisownię tę przyjmujemy do tekstu głównego. Wf ma krótkie akcenty (tylko trzeci z nich można by ewentualnie uznać za długi), co wydaje się mniej przekonujące muzycznie i przypuszczalnie wynika z niepełnego zrozumienia [A]. Akcenty w pozostałych wydaniach podlegały jeszcze dalszym modyfikacjom, najprawdopodobniej przypadkowym. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa |