mUltimate Chopin

op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 35

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

des2 i des3 – interpretacja kontekstowa A oraz Wf (→Wa)

d2 i d3 w Wn

!!!     tylko kaso d3
..

Brak w A znaków chromatycznych przed 5. parą ósemek oznacza, że Chopin albo zapomniał postawić przy górnej nucie seksty (d3), albo ósemkę wcześniej (des2). W korekcie Wf (→Wa) dodano bemol, co jest najprawdopodob­niej na­stę­pstwem interwencji Chopina. Z tego względu wersję tę podajemy w tekście głównym. W Wn bemola tego nie uwzględniono (prawdopodobnie jeszcze go nie było w egzemplarzu korektowym Wf, na którym oparto Wn), dodano natomiast podwyższający des2 na d3. Zdaniem redakcji jest to adiustacja, uzasadniona skądinąd obserwacją notacji Chopinowskiej w tej Etiudzie, w której pominięcia znaków chromatycznych przed górnymi nutami sekst zdarzają się bardzo często (np. w t. 5-8).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 36

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

des1 w A

!!!   miniat: 2 ostatnie ósemki, tylko dolna 5-linia.      TGTU

f1 w Wf (→Wn,Wa)

!!!    ostatnia 8ka
..

W tekście głównym podajemy niebudzącą wątpliwości wersję A, w której cała 2. połowa taktu oznaczona jest jako powtórzenie pierwszej. Wersję tę poniekąd potwierdza też analogiczna figura w podobnym melodycznie i harmonicznie t. 24. Wersja Wf (→Wn,Wa) jest brzmieniowo bez zarzutu, tak iż mogłaby być wynikiem korekty Chopina, jednak ewentualne ślady dokonywania tej poprawki są wątpliwe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf

t. 37-38

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

..

Notacja przygodnych znaków chromatycznych w tych taktach jest w A bardzo niestaranna, choć nie prowadzi do wątpliwości tekstowych. W t. 37 Chopin pominął bemole przed 1. (ges), 2. (ges1) i 9. (ces1) nutą l.r. oraz przed górną nutą (ces4) seksty na 2. ósemce pr.r. Ponadto  obniżający g2 na ges2 wpisany jest dopiero przed ostatnią ósemką pr.r. W t. 38 nie ma bemoli przed 4. (ges) i 5. (ges1) nutą l.r. W Wf dodano tylko pierwsze niezbędne bemole w partiach obu rąk w t. 37 i ostrzegawczy  przed c2 w t. 38. W Wn dodano wszystkie potrzebne znaki i zbędny  przed ces3 na 8. ósemce t. 37. Nie uwzględniono natomiast ostrzegawczego  w t. 38, co oznacza prawdopodobnie, że został on dodany w czasie ostatniej fazy korekt Wf. Także Wa ma poprawną notację, łącznie ze wspomnianym kasownikiem. Przy tym Wa3 podaje tylko niezbędne znaki, natomiast w Wa4 dodano jeszcze dwa niekonieczne bemole znajdujące się w Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 38

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

Akcent w A

!!!   miniat: 4. ósemki, tylko górna 5-linia.       Tu akcent jak TGTU, ale bez nawiasów

Bez znaku w Wf (→Wn,Wa)

Wariantowa propozycja redakcji

!!!     TGTU
..

Brak akcentu w wydaniach jest prawdopodobnie przeoczeniem sztycharza Wf, niezauważonym przez Chopina w czasie korekt.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf

t. 38

Utwór: op. 10 nr 10, Etiuda As-dur

..

Ostatnia nuta 1. połowy taktu (b) była w A poprawiana, a efekt tych zmian okazał się niejasny dla sztycharza Wf, który dopatrzył się tam c1. Błąd poprawiono zarówno w Wn, jak i w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn