A - Autograf
| Data: | 1839 |
| Tytuł: | Ballada op. 38 |
Autograf zawiera znaki sztycharskie odpowiadające układowi tekstu muzycznego w pierwodruku E. Troupenas'a (przesłany przez Chopina J. Fontanie do Paryża w liście z Majorki na początku 1839 roku). Nie posiada karty tytułowej. Autograf posłużył jako podkład do wydania francuskiego w oficynie E. Troupenas & Co. w Paryżu, skąd następnie został wysłany do Londynu, gdzie stał się podstawą do wydania angielskiego firmy Wessel & Co. Dedykacja Robertowi Schumannowi została wskazana w liście do J. Fontany z marca 1839 i prawdopodobnie była zwykłą kurtuazją, gdyż nazwisko Schumanna jest zapisane błędnie, a Chopin dopuścił możliwość zadedykowania Schumannowi innego utworu, „jeżeli Pleyel nie będzie chciał opuścić Ballady”.
A nosi liczne ślady poprawek i skreśleń (np. w t. 179), co w większości przypadków nie utrudnia jednak jego odczytania. W niektórych przypadkach jednak skreślenia odzwierciedlają wahania Chopina odnośnie do ostatecznego kształtu niektórych fragmentów, np. jeśli chodzi o zakończenie Ballady (t. 202-204).
Do niedokładności A należy zaliczyć:
- liczne braki znaków chromatycznych, np. w t. 48 co jednak nie prowadzi na ogół do nieporozumień;
- częste niedokładności w łukowaniu – bardzo długie łuki nie mają wyraźnych początków i końców (np. w t. 10, a często przerwa w łuku jest spowodowana koniecznością jego przedłużenia (np. w t. 116)
- częste niedokładności jeśli chodzi o widełki i akcenty – widełki są nieregularne, w analogicznych miejscach często wyglądają zupełnie inaczej; dolna krawędź często ma inną długość niż górna, stąd w niektórych miejscach ciężko określić ich dokładny zakres (np. t. 26); często są pisane na pięciolinii, co skutkowało przeoczeniem widełek przy kopiowaniu utworu (np. w t. 125-126)
- w niektórych taktach partia prawej lub lewej ręki jest zapisana skrótowo, np. w t. 62, 158, 160.
| Oryginał w: | Bibliothèque Nationale, Paryż |
| Sygnatura: | Ms.107 |
