Zagadnienia : Adiustacje Wf
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »
t. 69
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
Oktawa w Wf jest zapewne następstwem przeoczenia sztycharza Wf1, choć brak uzupełnienia wewnętrznej nuty w późniejszych korektach może dziwić. Zarówno w Wf2, jak i w Wf3 dokonywano bowiem poprawek w tym takcie i na tej pięciolinii – w Wf2 skorygowano przenośnik oktawowy, a w Wf3 dodano bemole obniżające e2(3) na es2(3) i a3 na as3. Mimo to błąd jest zdaniem redakcji najbardziej prawdopodobnym wytłumaczeniem braku wewnętrznej nuty w tej oktawie, a sankcjonujące go uzupełnienia w Wf3 stanowią mocny argument za przynajmniej częściową nieautentycznością zmian wprowadzanych w tym wydaniu. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 88-89
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
Nieprzerwany – mimo pauz i fermaty – łuk Wf jest najprawdopodobniej błędny. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 92
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
W A (→KG,Wa) środkowy dźwięk a1 na 2. miarę pr.r. przydzielony jest do dolnego głosu. Uznając taki podział na głosy, adiustatorzy Wf i Wn skrócili wartość tej nuty, usuwając kropkę przedłużającą. Brak powtórzenia a1 na ostatniej ósemce (por. t. 94) wskazuje raczej na konieczność zatrzymania tej nuty do końca taktu, zgodnie z notacją A. Dlatego w tekście głównym poprawiamy nielogiczny w tej sytuacji podział na głosy, wzorując się na podobnych t. 38 i 40. Pisząc ten akord, Chopin pomyślał już być może o t. 94, co spowodowało pomyłkę. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności A |
|||||||||||
t. 95-97
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
Łukowanie w A w t. 95-97, podobnie jak we wcześniejszych taktach, zostało niedokładnie odczytane przez kopistę i sztycharzy – w KG i Wa łuk z t. 95 nie dochodzi do t. 96, a w Wf zazębiające się łuki zinterpretowano jako jeden łuk. W Wn błędnie zinterpretowano końcówkę łuku-tenuto w t. 97, doprowadzając łuk do początku t. 98. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niedokładności Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności KG |
|||||||||||
t. 98-104
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
W A i KG t. 99 jest ostatnim na stronie, co w obu rękopisach spowodowało błędy w zapisie łuków – w A brak dokończenia łuku w t. 100 (koniec łuku w t. 99 wyraźnie wskazuje na jego kontynuację na nowej stronie), a w KG (→Wn) łuku rozpoczynającego się w t. 98 nie ma w ogóle. W Wa odtworzono dość wiernie pisownię A, doprowadzając łuk do pierwszej nuty t. 100. Ciągły łuk w Wf jest wprawdzie niemal na pewno dziełem sztycharza (Chopin nie korygował Wf1), ale wydaje się możliwe, że Chopin zaakceptował połączenie łuków zarówno w tych, jak i w następnych taktach. W tekście głównym zachowujemy podzielony łuk A, uzupełniając brakujący fragment na początku t. 100. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wf , Niedokładności KG |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Następna »