Łuki
|
t. 156-157
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||||||
|
t. 159-166
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
Łuk pr.r. kończy się w A na końcu linii, w t. 158. Koniec łuku wykracza poza kreskę taktową, sugerując kontynuację w następnych taktach, zwłaszcza że są one wypełnione figuracją analogiczną do t. 157-158. Brak łuku w t. 159-166 uważamy w tej sytuacji za niedopatrzenie Chopina i w tekście głównym proponujemy uzupełnienie łuku. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy A , Niepewna kontynuacja łuku |
|||||||||
|
t. 161-164
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
W Wf1 przeoczono łuki l.r. w tym i dwóch następnych taktach. W korekcie Wf2 (→Wf3) Chopin uzupełnił łukowanie, obejmując jednym łukiem t. 161-164. Łuk ten w t. 161 rozpoczyna się od początku taktu, wbrew A i podobnym t. 157 i 159. Sugeruje to, że sztycharz mógł błędnie odczytać moment rozpoczęcia łuku wpisanego przez Chopina. Późniejsze rozpoczęcie łuku można więc uważać za równorzędny wariant. Wersja Wa jest – mimo zgodności z Wf2 – najprawdopodobniej niedokładnym odczytaniem A. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
|
t. 162
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
Ciągły, biegnący do półnuty w t. 164, łuk w Wf2 (→Wf3) to z pewnością efekt korekty Chopina, toteż tę wersję podajemy w tekście głównym. Trzeba jednak zaznaczyć, że Chopin nie korygował krótszych łuków A, a tylko inaczej uzupełnił łukowanie przeoczone w Wf1. Wersję A (→KG→Wn) można więc uważać za równorzędny wariant. Wersja Wa może być uważana za alternatywne odczytanie łuków A, który być może jest niedokładny. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
|
t. 169
|
Utwór: op. 38, Ballada F-dur
..
W Wa przeoczono oba łuki w l.r. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wa |
