Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 61

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez określenia w AI, A i Wn1 (→Wn1aWn2)

!!!   miniat: pasek z napisem.     Tu pusta klisza 

w Wf (→Wa)

!!!      TGTU

w Wn3 (→Wn4Wn5)

!!!    rall. zaczęte wraz z prawym końcem 3. szesnastki

..

Określenie poco rall. zostało dodane przez Chopina najprawdopodobniej w ostatniej korekcie Wf (→Wa). Wskazuje na to jego brak w Wn1 (→Wn1aWn2). W późniejszych Wn dodano w tym miejscu samo rall., zapewne dla usprawiedliwienia a tempo w t. 62.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 64

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez łuku w AI i A (→WfWn1,Wa2)

!!!   miniat: ta co obok (2. poł. taktu)             Tu pusta klisza = TGTU

Łuk w Wn1a (→Wn2Wn3Wn4Wn5) i Wa3 (→Wa4)

!!!     nad 2. połową taktu (corel)

..

Próbę uzupełnienia oznaczeń nad 2. połową taktu można uznać za usprawiedliwoną w sytuacji, gdy jedyna autentyczna wskazówka – akcent długi – została przeoczona w Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 65-66

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Łuk przetrzymujący fis1 w AI, Wn1a (→Wn2Wn3Wn4Wn5) i Wa3 (→Wa4)

!!!   miniat: ta ćwierćnuta i pół t. 66, tylko górna 5-linia, ścieśniona.      jak TGTU = łuk, ale bez nawiasu

Bez łuku w A (→WfWn1,Wa2)

Wariantowa propozycja redakcji

!!!     TGTU = łuk w nawiasie

..

Brak w A (→WfWn1,Wa2) łuku przetrzymującego fis1 może być przeoczeniem Chopina. W AI takty te są oznaczone jako powtórzenie t. 4-5 (lub 12-13), w których fis1 jest przetrzymane. Powtórzenie początko­wego fragmentu Etiudy zapisane jest w A z widocznie mniejszym skupieniem, a i korekta Wf była w tym fragmencie mniej dokładna (por. np. t. 67 i 69).
Z drugiej strony, zapisana w A wersja t. 67 stanowi powtórzenie o kwartę wyżej figury w t. 66, co jest jeszcze wyraźniej słyszalne, gdy fis1 na początku tego taktu jest powtórzone. Niewykluczone więc, że Chopin celowo pominął przetrzymanie tej nuty. Jednak korygując Wf, kompozytor ostatecznie zrezygnował w t. 67 ze ścisłego powtórzenia poprzedniego taktu, niewykluczone więc, że również w kwestii przetrzymania omawianej nuty mógł chcieć powrócić do pierwotnej koncepcji, choć nie oznaczył tego w korekcie.
Biorąc pod uwagę powyższe możliwości, w tekście głównym pozostawiamy uwzględnienie łuku wyczuciu wykonawcy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 65

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

Wf (→Wn1) ma jako 1. nutę dolnego głosu pr.r. zamiast h. Ta oczywista pomyłka została poprawiona w WfS, a także w Wa i w późniejszych Wn (w Wn1a w uproszczony sposób – przez usunięcie linii dodanej bez przesunięcia główki nutowej).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Dopiski WfS

t. 66

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Akcent w AI

!!!     miniat – patrz war. 11.     Tu tr=puste;   red=akcent długi nad 3. szesnastką

Bez oznaczeń w A (→Wf1Wn1,Wa2)

!!!   miniat: ten takt, ścieśniony, tylko górna 5-linia.     Tu pusta klisza 

  w Wf2

!!!    TGTU

  i akcent w Wn1a (→Wn2Wn3Wn4Wn5) i Wa3 (→Wa4)

!!!     TGTU + akcent krótki na e1

..

Akcent w AI, w którym takt ten jest oznaczony jako powtórzenie t. 5 lub 13, przedstawia pierwotną wersję oznaczeń motywów w t. 2, 3, 5 i analog. W tekście głównym podajemy parę widełek   dodanych wraz łukami w korekcie Wf2. Znaki te odpowiadają ostatniej koncepcji oznaczeń tych motywów, wprowadzonej w korekcie Wf1 w sześciu miejscach pierwszej części Etiudy. W Wn1a (→Wn2Wn3Wn4Wn5) i Wa3 (→Wa4) również uzupełniono oznaczenia w tym takcie, kierując się analogią z t. 13; uwzględniono przy tym także akcent na ćwierćnucie e1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf