Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Wysokość

t. 44

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

w AI, A i Wn

!!!   miniat: ten akord, tylko górna 5-linia.     Tu h jako dolna nuta

a w Wf (→Wa)

!!!     TGTU (a)

..

Zmiana dolnej nuty akordu z h na a, wprowadzona w ostatniej korekcie Wf (→Wa), jest niewątpliwie Chopinowskim ulepszeniem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 44-45

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

a2-dis3 i dis2-h2 w pr.r. (1 łuk, interpretacja kontekstowa) w AI

fis2-dis3 i h1-a2 w l.r. (3 łuki) w A (→WfWn1,Wa2)

!!!     TGTU bez ostatniego łuku

fis2-dis3 i h1-a2 w l.r. (4 łuki) w Wn1a (→Wn2Wn3Wn4Wn5) i Wa3 (→Wa4)

!!!     TGTU 

..

Tak jak w t. 42-43, w AI cały pasaż dwudźwięków grany jest pr.r., przy czym każda kolejna para jest powtórzeniem poprzedniej o oktawę niżej. W tym przypadku, decydując się na podział pasażu pomiędzy ręce, Chopin dodatkowo zmienił nuty w czterech dwudźwiękach przewidzianych dla l.r. Tę ostateczną wersję wpisał od razu na czysto już w A (→WfWn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

t. 45

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

Dolną nutą 2. akordu jest w Wn1 błędnie a.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 45

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

W obu autografach brakuje niektórych z potrzebnych w tym takcie kasowników, choć te które są, pozwalają odczytać tekst bez żadnych wątpliwości:

  • w AI nie ma znaku przed c2 w 3. akordzie pr.r., zaś  przed c powtórzony jest niepotrzebnie na 6. szesnastce taktu (ze względu na skrótowy zapis oktaw znak dotyczy także dolnego C); 
  • w A nie ma  przed dolnym C na 2. szesnastce, a jedynym znakiem w partii pr.r. jest  przed c2 w ostatnim akordzie.

Potrzebne znaki dodano w Wf (→Wn,Wa), a w Wn4 (→Wn5) usunięto zbędny  na końcu taktu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A

t. 46-47

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

Notacja znaków chromatycznych nie jest w autografach, zwłaszcza w AI, dokładna. Typowe dla Chopina pominięcia znaków wpisanych równocześnie lub nieco wcześniej przy odpowiednich nutach w innej oktawie, a także przeoczenia odwołań wcześniejszych alteracji nie prowadzą jednak do żadnych nieporozumień, jeśli chodzi o odczytanie zamierzonego tekstu. We wszystkich źródłach występują też znaki o charakterze ostrzegawczym lub przypominającym. Te, które Chopin wpisał w A, uwzględniamy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A