mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 3

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

gis w AI i A (→Wf→Wa,Wn1→Wn1a→Wn2)

!!!   miniat: 2 szesnastki, tylko górna 5-linia, bez dolnych wideł i łuku.       TGTU

h w Wn3 (→Wn4→Wn5)

!!!     1. szesnastka dolnego głosu
..

Wersja Wn3 (→Wn4→Wn5) to przykład błędu polegającego na przesunięciu nuty o tercję.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy

t. 3

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

h w AI

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia, zakres jak miniatura w opisie uwagi.        Tu na 1. ósemce taktu wersja z komentarza, ale szesnastki pisane na górnej pięciolinii (ósemka e1 wysunięta – corel), na drugiej – TGTU.

e1 w A (→Wf→Wn,Wa)

!!!     TGTU
..

Wersja AI to już druga próba ukształtowania wewnętrznych głosów w tym miejscu. Początkowo Chopin wpisał następującą wersję, schematycznie rozwijającą ideę zawartą w poprzednim takcie: . W t. 11 Chopin skreślił w AI także tę drugą wersję, zastępując ją wersją przyjętą ostatecznie we wszystkich analogicznych taktach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 4-12

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Krótkie akcenty w A (→Wf→Wn,Wa)

Propozycja redakcji

!!!    TGTU = 2x długi
..

Nie jest całkiem jasne, jaki akcent w t. 4 – krótki czy długi – miał na myśli Chopin pisząc A. Zdaniem redakcji, ze względu na kontekst melodyczny bardziej prawdopodobny jest akcent długi, warto też zauważyć, że akcenty l.r. w t. 1-2 są krótsze od omawianego akcentu w t. 4. Problem jeszcze wyraźniej występuje w t. 12.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 6-7

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

W partii pr.r. w Wf widoczne są w tym takcie ślady korygowania aż sześciu błędnych nut. Błędy sztycharza wynikały tu z rutynowego podejścia, zakładającego występowanie najprostszych schematów figuracji – .

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 6

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Wersje AI

!!!   miniat: ten takt, tylko górna 5-linia, bez palcowań, łuku i dynamiki.        Tu w 1. połowie oba głosy na laskach w dół (jako dolny głos), bez 2. szesnastki a1; nad tym górny głos wiązany po dwie szesnastki h1-cis2 cis2-h1.       W 2. połowie górny głos = ósemka a1 (transkr) z kropką (red) i szesnastka h1; dolny = TGTU.   Nad 1. szesnastką taktu gwiazdka odnośnika; odnośnik u dołu strony: (transkr) osia: / (red) ossia:  (krój jak cresc.) i przykład na pięciolinii 4 mm, 1. pół taktu = TGTU

Wersja A (→Wf→Wn,Wa)

!!!! TGTU
..

Na etapie pisania AI Chopin poszukiwał jeszcze najlepszej kontynuacji melodycznej dla pierwszej, pięciotaktowej frazy. W 1. połowie taktu po wielokrotnych skreśleniach zapisał dwie wersje, z których ostatecznie przyjęta została druga, oznaczona w tym rękopisie jako ossia. Jedyna wersja 2. połowy taktu została później zmieniona w A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina