mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 33

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

cis2-e2 w AI, A i Wn

!!!   miniat: 4. i 5. szesnastka, tylko dolna 5-linia.     Tu cis2-e2 na 5. szesnastce 

h1-cis2 w Wf (→Wa)

!!!      TGTU
..

Tercja cis2-e2 w AI i A to wersja pierwotna, pozostawiona zapewne przez nieuwagę – ślady podobnych poprawek, np. na 5. szesnastce poprzedniego taktu, widoczne są zarówno w AI, jak i A. Chopin zmienił ją w ostatniej korekcie Wf (→Wa), nieuwzględnionej w Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Pominięcie korekty analogicznego miejsca

t. 33

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Kropki staccato pr.r. w A

!!!   miniat: 3 ostatnie szesnastki tylko górna 5-linia, bez akcentu..         Tu pusta klisza (na miniat 3 kropki)

Kropki pod łukiem w Wf (→Wn,Wa)

!!!     TGTU (łuk pr.r. i kropki z łukiem w l.r.)
..

Łuk nad kropkami w partii pr.r. oraz łuk i kropki w l.r. zostały dodane – z pewnością przez Chopina – w korekcie Wf (→Wn,Wa). Podobnie w t. 37.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 33

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

 w A i Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5)

!!!    między pięcioliniami, na długość wiązania szesnastkowego

Akcent długi w Wf i Wa3 (→Wa4)

!!!      TGTU
..

Zdaniem redakcji, widełki  wpisane w A zostały początkowo pominięte w [Wf0], a uzupełniając oznaczenia wykonawcze w tym miejscu (patrz sąsiednia uwaga), Chopin dodał w korekcie Wf (→Wn1) akcent długi nad pierwszą z trzech ostatnich szesnastek. Wersję tę podajemy w tekście głównym. W późniejszych Wn zastąpiono ten akcent znakiem ; zbieżność z notacją A jest najprawdopodobniej przypadkowa. W Wa2 znak przeoczono, co poprawione zostało w Wa3 (→Wa4).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 34

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez szesnastki fis w AI

!!!   miniat: pół taktu. tylko dolna 5-linia.     Tu ósemka h i dwie szesnastki dolnego głosu = pusta klisza 

fis na 2. szesnastce w A (→Wf→Wn,Wa)

!!!     tr= TGTU = szesnastka h (na kliszy 2. chorągiewka i kawałek laski), szesnastka fis z laską i kawałkiem wiązania na długość beleczki szesnastkowej
..

Pozbawiona 2. szesnastki taktu (fis) wersja AI jest niewątpliwie wcześniejsza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

t. 34

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

d2 w AI i A (→Wf→Wa2→Wa3)

!!!   miniat: 2 pierwsze tercje, tylko górna 5-linia, bez dynamiki.     Tr= kaso d2;    red=kaso x2 d2 i d1 = TGTU

dis2 w Wn i Wa4

!!!    Tu pusta klisza 
..

Brzmienie d2 na początku taktu nie ulega wątpliwości ani w autografach, ani w Wf i Wa2 (→Wa3). Brak w A (→Wf1→Wn,Wa)  obniżającego dis1 na d1 na 2. szesnastce t. 34 jest więc oczywistym przeoczeniem Chopina (w rękopisach i pierwszych wydaniach jego utworów znajdujemy setki podobnych niedokładno­ści). Błąd poprawiono jednak tylko w Wf2, gdyż problem niezgodności d2 na początku taktu i dis1 na 2. szesnastce adiustator Wn rozwiązał usuwając  sprzed d2. Błędną wersję z dis2 i dis1 wprowadzono – zapewne pod wpływem Wn – także w Wa4. Trzeba jeszcze raz podkreślić, że oba autografy – mimo niedokładnej pisowni – są zupełnie jednoznaczne, jeśli chodzi o użycie w tym takcie akordu h-moll, a nie H-dur, a wersję tę potwierdza następnie zarówno korekta Wf2, jak i egzemplarze lekcyjne, noszące liczne ślady opracowywania Etiudy z Chopinem.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf