- « Poprzednia
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- …
- 39
- Następna »
t. 14-15
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Zapisany w A akord d2-g2-d3 na początku t. 15 to zapewne pierwotna wersja tego miejsca. Wersja Wf (→Wa) została najprawdopodobniej wprowadzona przez Chopina w czasie korygowania Wf. Brak w Wn łuku przetrzymującego a2 może oznaczać, że ten element dodano dopiero w ostatniej korekcie. Korygując Wf, Chopin zadbał też o przywrócenie brzmienia as2 w akordzie na 4. mierze taktu. W tekście głównym dodajemy także przed as1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 15-16
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
W tekście głównym podajemy palcowanie dodane przez Chopina w korekcie Wf (→Wn), uzupełnione palcowaniem Chopinowskim identycznych figur w dalszej części Etiudy, w tym przypadku w t. 55 (por. Ogólne Zasady Redakcyjne p. 17). W Wa Fontana rozwinął palcowanie Wf, uzupełniając wskazówki w opadającej części pasażu i powtarzając to palcowanie w następnych, podobnych figurach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 15
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Brak klinika w Wn jest zapewne przeoczeniem sztycharza, gdyż znak znajduje się zarówno w A, jak i w Wf (→Wa). Możliwe jednak, że znak początkowo pominięto w Wf, a Chopin dodał go w korekcie (pozostałe kliniki A zostały w Wf albo pominięte, albo odtworzone jako kropki). Por. sąsiednią uwagę. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |
|||||||||
t. 15
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Określenie con forza Chopin dodał zapewne w ostatniej korekcie Wf (→Wa), gdyż nie ma go ani w A, ani w Wn. Korekta ta w t. 14-15 objęła kilka elementów – jeszcze łuk, a być może także klinik. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 15-16
|
Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll
..
Nie jest pewne, czy Chopin chciał zróżnicować rodzaj akcentów pr.r. w tych taktach. Znaki w A są podobnej wielkości, różnią się jednak położeniem, co zdaniem redakcji wskazuje na ich odmienność. Dlatego interpretujemy akcenty na 4. mierze każdego z taktów jako długie. W Wf różnica długości znaków wydaje się nieistotna i przypadkowa; tak też to odczytano w Wn. Natomiast w Wa różnice powiększono, tak iż akcenty na 2. mierze taktów są wyraźnie dłuższe. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne zagadnienia: Akcenty długie |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- …
- 39
- Następna »