Zagadnienia : Błędy Wp
t. 9
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
W KJ, WnF i Wp 5. ósemka f nie jest przedłużona do wartości ćwierćnuty. Jest to z pewnością błąd (niedokładność notacji), gdyż konieczność przedłużenia wynika z obecności łuku przetrzymującego tę nutę do półnuty f w t. 10. Ponadto w KJ ostatnia ósemka, f1, zanotowana jest błędnie w postaci dwugłosowej. WfF ma poprawny zapis. kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Błędy KJ , Błędy Wp , Błędy wydań Fontany , Adiustacje Fontany |
|||||||||||
t. 12
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Zamierzone przez Chopina brzmienie 2. ósemki budzi wątpliwości. KJ ma tu trójdźwięk b-es1-g1 a WF – sekstę b-g1. Każda z tych wersji łączy się gładko zarówno z rozłożonym akordem d-b-f1 w poprzednim takcie, jak i tworzącymi akord B-dur trzema następnymi ósemkami. Wersje te, a zwłaszcza sekstę potwierdzoną w analogicznym t. 39, można uważać za pełnoprawną alternatywę dla opisanej poniżej rekonstrukcji wersji [A]. Wp ma tu akord es-g-es1, zawierający najprawdopodobniej błędną w tym kontekście nutę es. Biorąc pod uwagę różne możliwości pomyłek litografa oraz treść harmoniczną i prowadzenie głosów akompaniamentu, uważamy akord g-b-es1 za najbardziej uzasadnioną rekonstrukcję wersji [A] i jako taką proponujemy ją w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Błędy Wp |
|||||||||||
t. 12
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Pedalizacja Chopinowska z reguły ma na celu zatrzymanie podstawy basowej jako tła dla granego później wypełnienia harmonicznego. Dlatego pominięcie w pedalizacji Wp właśnie nuty basowej wskazuje na niedokładne odtworzenie notacji [A]. Do tekstu głównego przyjmujemy pedalizację WF, zgodną z zasadami, którymi kierował się Chopin w tym względzie. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wp |
|||||||||||
t. 14-15
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Prawdopodobieństwo omyłkowego opuszczenia łuku jest w Wp zwiększone sytuacją graficzną – t. 15 rozpoczyna tam nową linijkę tekstu. Dlatego w tekście głównym proponujemy rozwiązanie wariantowe w postaci łuku w nawiasie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy Wp |
|||||||||||
t. 15
|
Utwór: WN 17, Polonez B-dur
..
Czterodźwięk Wp jest z harmonicznego punktu widzenia zupełnie możliwy. Jednak naturalność prowadzenia głosów w wersji trójdźwiękowej KJ i WF skłania do przypuszczenia, że wersja Wp może być błędna. Sztycharz Wp mógł wziąć za nutę przypadkowe rozlanie atramentu na przecięciu laseczki nutowej i linii dodanej. Do pomyślenia jest także "połowiczna" korekta: dodanie właściwej nuty bez usunięcia błędnej. Tego typu sytuacje spotyka się wielokrotnie w Chopinowskich drukach, co wynika z faktu, że dodanie nowej główki nutowej było technicznie znacznie łatwiejsze od usunięcia starej. W tym wypadku niepotrzebnie pozostawiono by błędne c1 (por. t. 65). Z tych względów do tekstu głównego przyjmujemy akord bez c1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wp , Połowiczne korekty |