mUltimate Chopin

op. 39, Scherzo cis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności KG

t. 97-98

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Łuk Wa, Wf i Wn

Łuki KG

!!!   [łuk do półnuty na 1 w t. 97 i drugi od 3 do 1 w t. 98; miniatura t. 97 i akord 98; tylko pr.r.]
..

Łuki KG zapisane są niestarannie, tak iż dokładny moment zarówno zakończenia pierwszego z nich (na 1. lub 2. mierze taktu), jak i rozpoczęcia drugiego (na 2. lub 3. mierze) nie jest jasny. Być może ta niedokładność spowodowała, że w Wn łuk w ogóle nie jest podzielony. Nasza interpretacja KG bierze pod uwagę wyraźną skłonność kopisty do pisania łuków z rozmachem, raczej dłuższych niż krótszych. W tekście głównym nie przerywamy łuku w t. 97, zgodnie z Wa i Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności KG

t. 100

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

..

Dolna nuta ostatniej oktawy l.r. zapisana jest w KG za nisko, tak iż można by ją błędnie odczytać jako Fis.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładności KG

t. 120

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

e1 w Wa, KG i Wf

!!!   [miniatura cały takt pr.r. na jednej pięciolini]

dis1 w Wn
..

Półnuta w najwyższym głosie jest w KG zapisana niewyraźnie (prawdopodobnie poprawiana z dis1 na e1), tak iż w Wn odczytano ją błędnie jako dis1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Niedokładności KG

t. 129-139

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Łuk Wa

!!!   [miniatura, tylko pr.r.: t. 129 (2 ostatnie okatwy)-130 i 135-137; numery taktów 129 i 135.

Wersja Wa: Nic nad oktawami 129-130. Łuk od półnuty 135 do kontynuacji (będzie szedł aż do końca linijki i dalej).

Klisze w tym i pozostałych wariantach trzeba tak zrobić, żeby wszystkie początki łuków w tej adnotacji dały się skombinować z końcami łuków w adnotacji do t. 139-143. Punkt wspólny na moje oko gdzieś w t. 137, czyli łuki w tej adnotacji będą ucięte gdzieś w tym takcie, wszystkie w tym samym punkcie. Jeśli chodzi o docelowy kształt łuków, to ideałem byłoby, żeby wszystkie wyglądały ładnie. Ale w praktyce najważniejsze są: łuk Wf i łuki KG redakcja, czyli U]

Odczyt dosłowny KG (→Wn1)

!!!   [kropki 129-130 w pr.r.; łuk od półnuty 135 do kontynuacji (skończy się na końcu t. 138)]

Oznaczenia KG, interpretacja kontekstowa

!!!   [kropki 129-130 (na kliszy tylko pr.r., jak na miniaturze i aktualnym TGTU); łuk od półnuty 136 do kontynuacji (dojdzie do półnuty 139)]

Łuk Wf 

!!!   [łuk od oktawy e1-e2 w t. 129 do kontynuacji (dojdzie do końca linijki i dalej do t. 143)]

Oznaczenia Wn2
..

Do tekstu głównego przyjmujemy wersję KG, odtworzoną także w Wn, lecz niedokładnie (łuk w t. 135), a w Wn2 ponadto zadiustowaną (kropki w l.r. w t. 129-130). Również notację Wa można uznać za mniej dokładny zapis tej wersji. Długi łuk Wf został dodany już w druku, prawdopodobnie na polecenie Chopina i zastąpił krótszy, rozpoczynający się – z pewnością błędnie – w t. 134. Wersję tę należy więc uważać za alternatywne, autentyczne ujęcie oznaczeń frazowo-artykulacyjnych tego fragmentu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności KG

t. 138-143

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Łuki KG, interpretacja kontekstowa

!!!   [na kliszach wszystkie łuki biegną od punktu wspólnego z łukami adnotacji do t. 129-139. 

Miniatury t. 138-140, prawa ręka cała (z dolnymi nutami)

W tym wariancie łuk do półnuty 139 (pod akcentem, co oznacza, że trzeba będzie znaleźć dla niego miejsce takie, żeby pasował do wszystkich wariantów łuków) i od ais-e1 w 140, ale bez włażenia zbyt głęboko w pięciolinię: lewy koniec albo nad pięciolinią, albo lekko zahacza o najwyższą linię]

Mniej prawdopodobne odczytanie KG (→Wn)

!!!   [łuk do końca 138 (prawie do kreski taktowej) i od półnuty 139]

Łuk Wa i Wf

!!!   [łuk do końca linijki]
..

T. 139 nie jest w KG objęty żadnym łukiem: łuk z poprzednich taktów dochodzi tylko do końca t. 138, kończącego jedną ze stron rękopisu, a nowy łuk rozpoczyna się dopiero w t. 140. Zdaniem redakcji, ponieważ łuk w t. 138 wskazuje na kontynuację, należy przyjąć, że miał on być doprowadzony do półnuty w t. 139. W Wn odczytano te łuki inaczej, kończąc jeden w t. 138 i zaczynając drugi w t. 139. W Wa i Wf łuk nie jest w tym miejscu przerwany, co najprawdopodobniej jest drugą autentyczną wersją łukowania, alternatywną w stosunku do wersji KG.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności KG