|
Łuki KG, interpretacja kontekstowa !!! [na kliszach wszystkie łuki biegną od punktu wspólnego z łukami adnotacji do t. 129-139. Miniatury t. 138-140, prawa ręka cała (z dolnymi nutami) W tym wariancie łuk do półnuty 139 (pod akcentem, co oznacza, że trzeba będzie znaleźć dla niego miejsce takie, żeby pasował do wszystkich wariantów łuków) i od ais-e1 w 140, ale bez włażenia zbyt głęboko w pięciolinię: lewy koniec albo nad pięciolinią, albo lekko zahacza o najwyższą linię] |
|
|
Mniej prawdopodobne odczytanie KG (→Wn) !!! [łuk do końca 138 (prawie do kreski taktowej) i od półnuty 139] |
|
|
!!! [łuk do końca linijki] |
T. 139 nie jest w KG objęty żadnym łukiem: łuk z poprzednich taktów dochodzi tylko do końca t. 138, kończącego jedną ze stron rękopisu, a nowy łuk rozpoczyna się dopiero w t. 140. Zdaniem redakcji, ponieważ łuk w t. 138 wskazuje na kontynuację, należy przyjąć, że miał on być doprowadzony do półnuty w t. 139. W Wn odczytano te łuki inaczej, kończąc jeden w t. 138 i zaczynając drugi w t. 139. W Wa i Wf łuk nie jest w tym miejscu przerwany, co najprawdopodobniej jest drugą autentyczną wersją łukowania, alternatywną w stosunku do wersji KG.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładności KG
notacja: Łuki