Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 24-25

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Łuk Wa i Wf

Łuki KG (→Wn)

..

W tekście głównym podajemy jeden łuk, obejmujący t. 21-25, zgodnie z Wa i Wf. W tym ostatnim wydaniu widać przy tym ślady korygowania łuku w druku: pierwotnie znak kończył się już w t. 24, na półnucie His2-His1. Taki krótszy łuk ma też KG (→Wn), jest on jednak dopełniony dodatkowym łukiem łączącym dwie ostatnie oktawy motywu. Wersję tę, z pewnością autentyczną, można uważać za rozwiązanie alternatywne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 129-139

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Łuk Wa

!!!   [miniatura, tylko pr.r.: t. 129 (2 ostatnie okatwy)-130 i 135-137; numery taktów 129 i 135.

Wersja Wa: Nic nad oktawami 129-130. Łuk od półnuty 135 do kontynuacji (będzie szedł aż do końca linijki i dalej).

Klisze w tym i pozostałych wariantach trzeba tak zrobić, żeby wszystkie początki łuków w tej adnotacji dały się skombinować z końcami łuków w adnotacji do t. 139-143. Punkt wspólny na moje oko gdzieś w t. 137, czyli łuki w tej adnotacji będą ucięte gdzieś w tym takcie, wszystkie w tym samym punkcie. Jeśli chodzi o docelowy kształt łuków, to ideałem byłoby, żeby wszystkie wyglądały ładnie. Ale w praktyce najważniejsze są: łuk Wf i łuki KG redakcja, czyli U]

Odczyt dosłowny KG (→Wn1)

!!!   [kropki 129-130 w pr.r.; łuk od półnuty 135 do kontynuacji (skończy się na końcu t. 138)]

Oznaczenia KG, interpretacja kontekstowa

!!!   [kropki 129-130 (na kliszy tylko pr.r., jak na miniaturze i aktualnym TGTU); łuk od półnuty 136 do kontynuacji (dojdzie do półnuty 139)]

Łuk Wf 

!!!   [łuk od oktawy e1-e2 w t. 129 do kontynuacji (dojdzie do końca linijki i dalej do t. 143)]

Oznaczenia Wn2

..

Do tekstu głównego przyjmujemy wersję KG, odtworzoną także w Wn, lecz niedokładnie (łuk w t. 135), a w Wn2 ponadto zadiustowaną (kropki w l.r. w t. 129-130). Również notację Wa można uznać za mniej dokładny zapis tej wersji. Długi łuk Wf został dodany już w druku, prawdopodobnie na polecenie Chopina i zastąpił krótszy, rozpoczynający się – z pewnością błędnie – w t. 134. Wersję tę należy więc uważać za alternatywne, autentyczne ujęcie oznaczeń frazowo-artykulacyjnych tego fragmentu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności KG

t. 330

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Rytm Wa i interpretacja zapisu KG

!!!   [miniat: ten takt, pełna pr.r. na górnej 5-linii.

ć-ta, ć-ta z kropką i ósemka]

Rytm Wf i Wn

!!!   [TGTU]

..

Pierwotny rytm pr.r. (). poświadczony jest w Wa, a także (mimo wyraźnego błędu – ) w KG. Widoczne w Wf ślady dokonywania zmian w druku pozwalają stwierdzić, że rytm ten występował początkowo również w tym wydaniu, został tam jednak zmieniony przez Chopina na . Ten ostatni rytm ma także Wn, zadiustowane prawdopodobnie na podstawie rytmu występującego wcześniej w tej frazie, w t. 322 i 326.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Błędy KG

t. 576-580

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Bez znaków w Wa i KG (→Wn)

!!!!    [miniat : t. 576, tylko dolna 5-linia.

Tu puste

Pedalizacja Wf

!!!    [TGTU = 2 razy ped *]

..

Występujące tylko w Wf oznaczenia pedalizacji mogły być dodane przez Chopina w czasie korekty. Wskazuje na to brak tych znaków t. 608 i 612, które w rękopiśmiennym podkładzie dla Wf najprawdopodobniej były oznaczone jako powtórzenie t. 576 i 580, a co za tym idzie, powinny zawierać te same wskazówki wykonawcze.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf