t. 19-21
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II
..
Bardzo charakterystyczne akcenty długie widoczne w A w t. 19 i 21 uznano w Wn (→Wf,Ww) za zwykłe, krótkie akcenty. Brak tych znaków w Wa to zapewne błąd sztycharza. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Błędy Wa |
||||||||
t. 20
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II
..
Porównanie ze znakami A w analogicznych t. 18, 19 i 21 dowodzi, że także ten w t. 20, choć znacznie krótszy, należy interpretować jako akcent długi. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności A |
||||||||
t. 20
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II
..
W kontekście trzech analogicznych t. 18, 19 i 21 brak łuków musi tu być uznany za niedopatrzenie Chopina. Z tego względu dodajemy je w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||||
t. 22
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II
..
Kropkę w partii l.r. zapewne w Wn (→Wf,Wa,Ww) przeoczono, a znak w pr.r. ujednolicono z klinikami nad kończącymi pasaże ósemkami w tym i następnych taktach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Kliniki |
||||||||
t. 23
|
Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. II
..
Zarówno rozpoczęcie znaku w A nieco przed półnutą As-as, jak i przecięcie nim jej laseczki wskazuje wyraźnie na jego związek z tą półnutą, a co za tym idzie, akcentujący charakter. Przemawia za tym również widoczna w A poprawka – w poprzednim takcie Chopin usunął widełki pod partią l.r., co sugeruje zmianę koncepcji tego znaku z następującego po na samodzielny akcent, a zarazem tłumaczy jego nietypową długość. Z tego względu w tekście głównym odtwarzamy znak jako akcent długi. Odczytanie dosłowne można naturalnie uważać za równorzędny wariant. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wn |