mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 65

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

..

W Wf przenośnik oktawowy kończy się na 5. ósemce taktu (c3-f3), co jest oczywistą pomyłką sztycharza.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 66

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Półnuta z kropką proponowana przez redakcję
..

W tekście głównym wprowadzamy prostszą pisownię analogicznego t. 226. Pisownia źródeł z łukiem przetrzymującym może być pozostałością wcześniejszej wersji z powtórzeniem g.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 66

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

..

W A nie ma kropki przedłużającej g1 dolnego głosu pr.r. Jest to z pewnością niedopatrzenie Chopina, poprawione w Wn (→Wf,Wa,Ww). Mimo iż nie jest to jedyna możliwość uzupełnienia rytmu dolnego głosu – Chopin mógł planować np. powtórzenie tej nuty na ostatniej ósemce taktu – wersję tę podajemy w tekście głównym, gdyż łatwiej wyobrazić sobie przeoczenie kropki niż ósemki, a figura występująca w tym takcie została użyta także w t. 102 i 104.
Patrz też t. 226.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Błędy A

t. 67-72

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Bez palcowania w A (→Wn→Wf,Ww)

! miniat: wycinek 2. połowa 67 + 1. połowa 68, obie pięciolinie.                Tu bez kliszy 

Palcowanie Wa

l.r. : t. 67 – 21 fes1-es1 + t. 68 – 2 as1 z akcentem + t. 69 – 12 ces2-b1 + t. 72 – 2 pod ostatnią ósemką;
pr.r. : t. 68 – 3 es2 + 545 od f2 + t. 69 – 2/3 (w pionie) nad ges2 + 4 nad g2.
..

W tekście głównym pomijamy nieautentyczną aplikaturę dodaną w Wa w t. 67-69 i 72.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 71-72

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

2 razy łuk i klinik oraz 7 łuków w A

! miniat: wycinek jw.                 TGTU = 7 łuków pr.r., w tym 2 z klinikami (bez łuków l.r.)

2 razy łuk i klinik oraz 12 łuków, alternatywna propozycja redakcji

! miniat: Corel.                      Jak war_11 + 5 pozostałych łuków l.r. EZnieU1

14 razy łuk i kropka w Wn (→Wf,Wa,Ww)

EZnieU = 7 łuków z kropką pr.r. + 2 kropki nad pierwszymi łukami w l.r. + 5 łuków z kropką dalej w l.r. (większość do zrobienia)
..

Połączone wiązaniem pary ósemek (7 w pr.r. i 7 w l.r.) Chopin oznaczył w A na trzy sposoby:

  • Łuk i klinik w pierwszych dwóch parach pr.r. Rodzaj użytych znaków staccato nie jest pewny, podajemy kliniki ze względu na ich położenie na zewnątrz łuku – kropki Chopin pisał na ogół wewnątrz łuku, patrz np. t. 91, 93 i 98-99.
  • Łuki w pozostałych parach pr.r. i w dwóch pierwszych parach l.r.
  • Bez oznaczeń w pozostałych parach l.r.

Różnice te nie wskazują, zdaniem redakcji, na intencję zmiany sposobu wykonania, oznaczonego najdokładniej w pierwszych dwóch parach ósemek. Mogą natomiast sugerować pewne niuanse – wyrazistszą artykulację pr.r. niż lewej i pierwszych dwóch par niż następnych. W tekście głównym zachowujemy zatem tę notację. Jako rozwiązanie alternatywne proponujemy zaś wersję z dodanymi łukami l.r., gdyż ewentualne dosłowne wykonanie partii l.r., bez łączenia ósemek w pary, mogłoby w zauważalnie niekorzystny sposób wpłynąć na charakter muzyki.

W Wn (→Wf,Wa,Ww) zapis całkowicie ujednolicono – każdą parę ósemek lewej i pr.r. opatrzono łukiem z kropką staccato. Jest to rozwiązanie niepozbawione racjonalnych podstaw, jednak z pewnością nieautentyczne i – jak opisaliśmy wyżej – sugerujące większy stopień uniformizacji wykonania, niż to wynika z tekstu Chopina.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Kliniki