mUltimate Chopin

op. 49, Fantazja f-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 109-110

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

Zasięg łuku w A jest niejasny – na końcu t. 109, ostatniego w linii, łuk zanika wskutek braku atramentu, a w t. 110 nie ma jego dokończenia. Odczytany dosłownie, dochodzi zatem do ostatniej ósemki t. 109. Mimo to nie ulega wątpliwości, że Chopin miał na myśli dłuższy łuk, jak w następnych trzech analogicznych figurach. Tak też to odtworzono we wszystkich wydaniach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niepewna kontynuacja łuku

t. 109-116

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Bez znaków l.r. w A i Wf (→Wa1)

! miniat: jak war_22, tu A.                    Tu bez kliszy 

Łuki i kropki staccato według Wn

! miniat: jak war_22.            tu EZnieU3 (koor U)

Łuki i kropki staccato według Wa2

! miniat: jak war_33.            tu EZnieU1a (koor U)
..

W Wn dodano w tych taktach osobne oznaczenia artykulacji dla partii l.r., wzorowane na odpowie­dnich znakach – łukach i kropkach staccato – par­tii pr.r. (pominięto jedynie łuk i kropkę w t. 112-­113). Dodatek ten jest z pewnością nieautentyczny, choć merytorycznie uzasadniony, gdyż frazowanie i artykulacja obu rąk mają tu niewątpliwie być zgodne. Uzupełnienia powtó­rzo­no w Wa2, popełniając przy tym szereg niedo­kładności – pominięto łuk w t. 110-111 i kropki staccato w t. 114 i 116, a także skrócono łuki w t. 111 i 115, doprowadzając je tylko do ostatniej ósemki taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 109-115

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Półtaktowe  w A

! miniat: wycinek, pochód oktaw 109, tylko pr.r.                TGTU x 4

Dłuższe  w Wn i Wa2

EZnieU, zrobione tylko 109

Bez znaków w Wf (→Wa1)
..

Widełki  w t. 109, 111, 113 i 115 musiały być dopisane przez Chopina w A już po sporzą­dzeniu [KF] (→Wf→Wa1). Trudno sobie bowiem wyobrazić, by kopista lub sztycharz przeoczył tyle znaków, zwłaszcza że identyczna sytuacja występuje w analogicznych t. 276, 278, 280 i 282. W Wn znaki rozciągnięto, umiesz­czając ich początek pod pierwszą ósemką taktu. W tej postaci dodano je w Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Poprawki A

t. 109

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

W Wf1 przeoczono  przed górną nutą oktawy na początku 2. połowy taktu (d). Pomyłkę sprostowano w Wf2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wf

t. 110-114

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

3  w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, t. 110 + t. 112 do 1. ćwierćnuty 113, ale w każdym tylko tyle, żeby się widły zmieściły – w Wf bez ćwierćnut na 1, w Wn bez 113; tylko górna 5-linia.                 EZnieU

2  w Wn1

EZnieU1 tylko 110 i 114

3  w Wn2

EZnieU1 wszystkie 3

3  w Wf (→Wa)

EZnieU2

3 akcenty długie proponowane przez redakcję

EZTU
..

Widoczne w A znaki  w t. 110, 112 i 114 uważamy za akcenty długie, mimo że są dłuższe niż typowe akcenty. Znaki Wn są niedokładne, co w tym wypadku wyraźnie zmienia ich znaczenie (niedokładności tej nie powtórzono zresztą w Wn2 przy korygowaniu przeoczenia Wn1 w t. 112 –  dodane w Wn2 mają postać zgodną z zapisem A). Także w Wf (→Wa) znaki są dłuższe od tych, które widać w A, ale ich znaczenie jest zbliżone, co sugeruje, że mogą być autentyczne, jeśli np. Chopin dopisywał je w [KF] lub korekcie Wf1 niezależnie od znaków dopisanych w A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn