mUltimate Chopin

op. 49, Fantazja f-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 148

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

des2(3) w A (→Wn) i Wf

! miniat: wycinek 3 triole, tylko górna 5-linia.             TGTU = Tu bez kliszy 

d2(3) w Wa

EZnieU = 2 kaso
..

Adiustator Wa wziął za dobrą monetę  podwyż­szający des1 na d1 w poprzednim takcie (doda­ny w Wf a powtórzony przez Wa) i dodał jesz­cze kasowniki podwyższające des2(3) na d2(3). Przy założeniu poprawności d1 jest to oczywiście słu­szna decyzja – w całym pasażu musi konse­kwen­tnie występować albo d, albo des. Stanowi to zresztą jeden z argumentów przeciw auten­tycz­ności i w ogóle poprawności tego d1 – ktokolwiek (Chopin lub adiustator) dodał w t. 147, sądząc, że zmienia tekst, dodałby także w omawianym takcie, przynajmniej na wysokości d2. Znak tylko w t. 147 ma natomiast sens, gdy jest znakiem ostrzegawczym, co wskazuje na opisaną w uwa­dze do tamtego taktu pomyłkę adiustatora.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 149-152

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

Od 2. połowy t. 149 do końca t. 152 w partii pr.r. nie ma w A żadnych znaków chromatycznych, przez co w całej tej opartej na akordzie As7 figuracji występowałyby nuty g zamiast ges. W Wn dodano wszystkie potrzebne bemole, natomiast w Wf uzupełniano je stopniowo i wyrywkowo, tak iż poprawny zapis ma dopiero Wa (w Wf1 dodano bemole przed ges3 w t. 151 i ges w t. 152, a w Wf2 jeszcze przed ges1 w t. 149, ges2 w t. 150 i Ges w t. 152).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Ostatni znak przykluczowy , Błędy powtórzone Wf

t. 155-156

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

3 krótkie akcenty w A (→Wn) i Wa2

! miniat: wycinek, tylko dolna 5-linia, te 3 nuty.             trzy krótkie zamiast długich

1 krótki akcent w Wf (→Wa1)

tylko pierwszy i krótki

1 lub 3 akcenty długie, wariantowa propozycja redakcji

TGTU
..

Podobnie jak w t. 68-69 autentyczna jest zarówno wersja z trzema akcentami w A, jak i z jednym w Wf, toteż można je traktować równorzędnie. W przeciwieństwie do wymienionych taktów, a także do trzeciego analogicznego miejsca w t. 235-236, tutaj akcenty A nie wyglądają na długie i w żadnym z wydań ich jako takie nie odtworzono. Zdaniem redakcji, jest jednak bardzo mało prawdopodobne, by różnica ta wynikała z czegoś więcej niż niedokładności notacji omawianych taktów. W wariantowym – ze względu na liczbę akcentów – rozwiązaniu tekstu głównego proponujemy zatem akcenty długie.
W Wa2 dodano akcenty na podstawie Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa

t. 159

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

Pierwsza ósemka ostatniej trioli została w A zapisana początkowo jako g (miało być z pewnością ges). W ostatecznej wersji Chopin zdecydował się przesunąć moment zmiany wewnętrznej nuty rozłożonego akordu na koniec taktu.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Zmiany akompaniamentu

t. 160

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

ges w A (→Wn)

! miniat: wycinek ostatnie 3 ósemki, tylko dolna 5-linia.           Tu TGTU = ges 

f w Wf (→Wa)

zamiast ges
..

Wersja Wf (→Wa) z f jako ostatnią ósemką taktu to z pewnością błąd, wynikający z podobieństwa naprzemiennych figur w t. 160-161.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf