Wysokość
- « Poprzednia
- 1
- …
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- …
- 38
- Następna »
t. 84
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Poprawka widoczna w A pokazuje, że 3. i 4. ósemka pr.r. brzmiały pierwotnie c1-g1 i es1-as1. kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Zmiany akompaniamentu |
|
t. 85
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Skreślony w A zapis półnutowego akordu l.r. ujawnia, że Chopin początkowo zanotował środkową nutę jako H. kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Korekty enharmonii |
|
t. 86-89
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
W A (→Wn) i Wf Chopin opatrzył kasownikami (ostrzegawczymi?) górne nuty półnutowych akordów w t. 86 i 89 (g) oraz 3. ósemkę w t. 86 (g1). Nieuzasadnione znaki usunięto w Wa, pomijamy je także w tekście głównym Adiustację Wa wprowadzono dopiero w korekcie druku, o czym świadczą wyraźnie widoczne ślady usuwanych znaków. Co ciekawe, ślady usuwania przed g1 widać także w t. 89, co oznacza, że przed drukiem przeprowadzono wstępną adiustację, w której dodano ten przez analogię do t. 86. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki ostrzegawcze , Ostatni znak przykluczowy |
|
t. 87
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
W A Chopin postawił tylko przed 4. ósemką (ges2), uważając analogiczną alterację w 4. trioli (ges3) za oczywistą. W Wf (→Wa1) nie ma żadnych znaków w partii pr.r., co jest z pewnością błędem. Poprawny zapis z dwoma bemolami ma Wn i – zapewne na jego podstawie – Wa2. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A |
|
t. 87-88
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
W A (→Wf1) nie ma znaków chromatycznych w 2. połowie t. 87 ani w 2. trioli t. 88. Są to charakterystyczne dla Chopina niedokładności, wynikające z nawyku pomijania "oczywistych" znaków przy powtarzaniu schematycznych figur opartych na jednym akordzie (t. 87) lub przekonania o obowiązywaniu znaków mimo użycia przenośnika oktawowego (t. 88). W Wf2 dodano przed a1 w 3. akordzie t. 87 i a2 w t. 88. Wa i Wn mają wszystkie potrzebne znaki. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- …
- 38
- Następna »