mUltimate Chopin

op. 12, Wariacje B-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 174

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

h2, b2 i b3 w Wf (→Wn)

Wfn EZTU bez bemola

b2, b2 i b3 w Wa

Wa bemol przy 4. szesnastce od końca taktu
..

Bemol przywracający w Wa b2 na 8. szesnastce został dodany w druku, nie było go zatem w podkładzie dostarczonym z Paryża. Tym samym nie pochodzi on od Chopina, który niemal na pewno nie korygował Wa. Nie wyklucza to całkiem potencjalnej autentyczności tej wersji, gdyż notacja przygodnych znaków chromatycznych jest w wielu miejscach Wariacji niestaranna, a znak postawiony za późno nie byłby niczym niezwykłym – por. np. t. 172. Z drugiej strony, wersja Wf (→Wn) w zasadzie nie zawiera błędu (dodany w tekście głównym  przed b3 formalnie ma charakter ostrzegawczy), a zwrot melodyczny utworzony przez pierwsze 4 szesnastki 2. połowy taktu użyty był dwa takty wcześniej, na początku t. 172. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym podajemy uzupełnioną wersję Wf (→Wn). Tekst Wa można uważać za dopuszczalny wariant.

W tekście głównym przyjmujemy wersję Wf (→Wn) (patrz Zasady tworzenia tekstu głównego). W większości późniejszych wydań zbiorowych  przywracający b2 w 2. połowie taktu postawiono dowolnie o szesnastkę wcześniej (tak jak w Wa), zmieniając tym samym brzmienie 9. nuty z h2 na b2.
W tekście głównym dodajemy  przypominający przy b3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach

t. 175-176

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

..

W Wf (→Wa) w t. 175-176 w l.r. kasowniki umieszczono przy dźwiękach d1. Jest to z pewnością pomyłka, gdyż d1 nie wymaga tu , a jedyną nutą, przy której miałby on sens, jest w każdym z tych taktów b. W tekście głównym uwzględniamy odpowiednią poprawkę, wprowadzoną w Wn, a także dodajemy bemole ostrzegawcze przed b1 na końcu taktów. Zmianę w Wn można by przypisać Chopinowi, gdyż samo brzmienie wersji Wf (→Wa) nie daje powodów do ingerencji. Nie jest to jednak pewne, gdyż uważny adiustator mógł zauważyć opisaną wyżej bezpodstawność kasowników przy d1, a biorąc pod uwagę kilka innych przypadków błędnie umieszczonych w Wf znaków znaleźć proponowane przez nas wyjaśnienie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 177-178

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

..

W Wf Chopin pominął znaki chromatyczne przy górnych nutach oktaw (łamanych lub równoczesnych) h2-h3 w t. 177-178 i e1-e2 w t. 178. Potrzebne znaki dodano tylko w Wn i tylko w pr.r.

kategoria redakcyjna:

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 179

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

..

W Wf (→Wa) pominięto  podwyższający es2 na e2 w l.r. Błąd poprawiono w Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 179

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

 w Wf (→Wn), interpretacja kontekstowa

 w Wa

Wa f
..

W Wf (→Wn) widnieje w tym miejscu "zf", co zamie­nia­my na prawidłowe . Problem Chopinow­skie­go zapisu forzato i jego wariantów w innych źródłach omawiamy szerzej w uwadze w t. 1. W Wa dokonano innej, dowolnej adiustacji, podając wskazówkę .

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf