op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 12, Wariacje B-dur
W Wf (→Wa) w t. 175-176 w l.r. kasowniki umieszczono przy dźwiękach d1. Jest to z pewnością pomyłka, gdyż d1 nie wymaga tu 
, a jedyną nutą, przy której miałby on sens, jest w każdym z tych taktów b. W tekście głównym uwzględniamy odpowiednią poprawkę, wprowadzoną w Wn, a także dodajemy bemole ostrzegawcze przed b1 na końcu taktów. Zmianę w Wn można by przypisać Chopinowi, gdyż samo brzmienie wersji Wf (→Wa) nie daje powodów do ingerencji. Nie jest to jednak pewne, gdyż uważny adiustator mógł zauważyć opisaną wyżej bezpodstawność kasowników przy d1, a biorąc pod uwagę kilka innych przypadków błędnie umieszczonych w Wf znaków znaleźć proponowane przez nas wyjaśnienie.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wf, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf, Błędy powtórzone Wa
notacja: Wysokość
