Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Łuki

t. 26

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

Bez łuku i bez klinika w Wf

Wf puste

Łuk i kropka staccato w Wn

Wn łuk tgtu, ale zamiast klinika kropka (as2)

Łuk i klinik w Wa

Wa TGTU=łuk i klinik

..

W Wf nie ma łuku ani klinika nad drugą grupą rytmiczną w partii l.r., co jest albo przeoczeniem sztycharza, albo niedopatrzeniem Chopina. Znaki uzupełniono w Wn i Wa, przy czym w Wn zamieniono klinik na kropkę staccato w ramach ogólnej adiustacji – patrz uwaga w t. 20.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 30-31

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

Łuk w Wf

Bez łuku w Wn i Wa

..

Równoczesne przeoczenie w Wn i Wa wyraźnie wydrukowanego łuku wydaje się mało prawdopodobne. Najprawdopodobniej więc łuk został dodany przez Chopina w ostatniej fazie korekt Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 32-33

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

Łuk od g1 w Wf (odczyt dosłowny→Wn,Wa)

EZnieU

Łuk od f1 proponowany przez redakcję

..

Łuk w Wf jest wydrukowany niedokładnie – rozpoczyna się wyraźnie przed ćwierćnutą  w t. 33, ale nie przed kreską taktową, tak iż w Wn i Wa nie objęto nim przedtaktu. Porównanie z łukiem nad powtórzeniem tej frazy (t. 34-36) przekonuje o niesłuszności takiej interpretacji. Łuki od przedtaktu występują również w oryginalnej partyturze opery, zarówno we wstępie orkiestrowym, jak i w głosie solowym.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf

t. 37

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

Bez łuku w Wf

Wf puste

Łuk w Wn i Wa

Wna łuk jak u nas tylko bez nawiasu

Wariantowa propozycja redakcji

red TGTU=łuk w nawiasie

..

W tego typu fakturze, w której partie obu rąk poruszają się z równolegle lub przynajmniej w jednakowym rytmie (jak w t. 37-38), Chopin często zadowalał się łukiem nad górnym głosem, niejednokrotnie stosował też jednak podwójne łukowanie (por. np. środkowy fragment Larghetta z Koncertu f op. 21, w którym tylko niektóre frazy mają pojedyncze łukowanie, np. od t. 57). Biorąc pod uwagę ewentualność autentycznej korekty Wn w tym miejscu, w tekście głównym proponujemy łuk w nawiasie. Łuk dodany w Wa to z pewnością adiustacja, nierzadko spotykana w podobnych sytuacjach.

W Wf brakuje w tym miejscu łuku w l.r. W Wn i Wa dokonano równolegle takiej samej adiustacji, zapewne uznając ten brak za przeoczenie. W tekście głównym proponujemy łuk jako wariant. [Czy jest jakiś inny scenariusz, który mi umyka?]

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 60

Utwór: op. 12, Wariacje B-dur

Bez łuku w Wf

Łuk w Wn i Wa

..

Biorąc pod uwagę znaki artykulacyjne w partiach obu rąk w poprzednim pasażu (kropki staccato) i w parze akordów kończących temat (łuki), uważamy brak łuku l.r. w omawianym miejscu za niedopracowanie zapisu (z winy Chopina lub sztycharza Wf). W tekście głównym uwzględniamy zatem uzupełnienie wprowadzone w Wn i Wa. Patrz też t. 62.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn