mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 422-423

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

e3 w A (odczyt dosłowny→Wn1→Wf1)

es3 w A (interpretacja kontekstowa), Wf2 (→Wa) i Wn2

Wf2 :    tr bemol es2 423 + kaso e2;                   red = TGTU
..

Odczytana dosłownie wersja A (→Wn1→Wf1) jest z pewnością błędna, mimo że oba takty są tak samo zapisane za drugim razem (t. 462-463). Świadczy o tym akord B-g-des1-f1 (a nie -e1) brzmiący w orkiestrze od początku t. 422, a przede wszystkim bemole obniżające e3 na es3, które w obu taktach zostały dodane w korekcie Wf2 (→Wa), niemal na pewno przez Chopina. Bemole dodano także w Wn2.
Patrz też t. 423.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 423

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

Na początku taktu w A nie ma  obniżającego d3 na des3. To oczywiste przeoczenie Chopina zostało poprawione – być może przez niego – już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn

t. 424

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf (→Wa) przed 2. szesnastką nie ma znaku chromatycznego. Krzyżyk konieczny dla uzyskania cis1, niewątpliwie zamierzonego tu przez Chopina, dodano w Wn.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy powtórzone Wa

t. 433

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Oktawa D-d w Wa i Wn2

!!!   [miniat: ten takt dolna 5-linia.

TGTU

Dis-dis w KG (→Wn1) i Wf

!!!   [bez kasowników na 3]
..

Żadna z wersji źródłowych nie może być uważana za w pełni wiarygodną. Brak znaków chromatycznych przed 3. oktawą w KG (→Wn1) i Wf nakazywałby odczytanie jej jako Dis-dis, wiarygodność takiego odczytania podważają jednak częste w utworach Chopina przeoczenia znaków chromatycznych w podobnych sytuacjach. Z drugiej strony, kasowniki widoczne w Wa są przypuszczalnie dodatkiem adiustatora (jest to zupełnie pewne w przypadku Wn2). W przeciwieństwie do t. 95 kryteria stylistyczne przemawiają tu jednak zdecydowanie za błędnym opuszczeniem kasowników: t. 433-434 tworzą pierwszy człon progresji modulującej (chromatycznej), której istotą jest ścisłe zachowanie struktury interwałowej motywów. Dlatego też tę właśnie wersję z oktawą D-d podajemy jako główną.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 433

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A notacja znaków chromatycznych jest w tym takcie niedokładna:

  • przed 1. akordem pr.r. jest tylko jeden , i to napisany tak, że nie jest pewne, której nuty ma dotyczyć (przyjmujemy, że des3),
  • w każdej z triol  znajduje się tylko przed 1. nutą,
  • brak  przed dolną nutą tercji l.r. na 3. mierze taktu.

Potrzebne znaki dodano już w Wn1 (→Wf), przeoczono jednak  przed dolną nutą oktawy l.r. na początku taktu. Poprawny zapis prezentują Wa i Wn2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty