mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Łuki tenuto

t. 76-77

Utwór: op. 64 nr 3, Walc As-dur

Łuk-tenuto w t. 77 w A

Łuk przetrzymujący g1 w Wf (→Wn,Wa)
..

W A półnutę g1 należy w t. 77 powtórzyć – nie jest ona połączona łukiem z poprzednią, a po­nad­to Chopin opatrzył ją osobnym łukiem-tenu­to. Występujący w Wf (→Wn,Wa) łuk przyłą­cza­jący ją do g1, trzymanego od t. 72, mógł być wszakże dodany przez Chopina. Zdaniem redak­cji jednak, bardziej prawdopodobna jest tu jakaś pomyłka sztycharza, który mógł mylnie zinter­pretować niestandardowy łuk-tenuto (nie ma go w wydaniach) lub po prostu pomylić t. 77 z jed­nym z poprzednich. Dlatego w tekście głównym trzymamy się notacji A. Wersję z przetrzy­ma­niem g1 w t. 77 można traktować jako wariant.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf , Łuki tenuto

t. 80

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

Łuk KG, odczyt dosłowny

Łuk w KG (możliwa interpretacja) i Wf (→Wa)

!!!   miniat: nic.           TGTU

Bez łuku w Wn
..

Interpretacja górnego łuku KG nie jest oczywista. W tym kontekście rytmicznym wydaje się naturalne, że prowadzi on do szesnastki na końcu taktu, tak jak łuk Wf. Dawałoby to jednak zbiegnięcie się łuków na tej szesnastce, co nie wynika z obrazu graficznego KG ani nie występuje w żadnym innym źródle. Możliwe więc, że tak jak w przypadku znaku , łuk ma podwójne znaczenie – wskazuje tenuto punktowanej półnuty es2, a zarazem odnosi się do opóźnienia w głosach akompaniujących.
Brak łuku jest niewątpliwie błędem Wn (podobnie jak brak ).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Niedokładności KG , Łuki tenuto

t. 84

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuk-tenuto w A

!!!   miniat: nic.                  EZTU

Zwykły łuk w Wn (→Wf→Wa)

EZnieU
..

Zdaniem redakcji łuk w A to przykład łuku-tenuto, spotykanego wielokrotnie w autografach Chopina. W wydaniach przeciągnięty koniec łuku uznano za niedokładny.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Łuki tenuto

t. 87

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk od b2 w A, interpretacja kontekstowa

TGTU

Bez łuku w Wf (→Wn,Wa)
..

Zakres łuku nad półnutą b2 nie jest w A całkiem jasny – umiejscowienie początku łuku może sugerować, że biegnie on od 1. nuty taktu. Porównanie z łukiem w następnym takcie dowodzi jednak, że oba łuki odnoszą się tylko do synkopowanych półnut b2 i najprawdopodobniej podkreślają charakter tenuto tych nut.
Pominięcie łuku w Wf (→Wn,Wa) można tłumaczyć właśnie niepewnością sztycharza, jeśli chodzi o zakres i sens tego łuku. Patrz też następna uwaga.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładne łuki A , Łuki tenuto

t. 128-130

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk z końcówką tenuto w A

!!!   miniat: jak widać                                     TGTU

2 całotaktowe łuki w Wn1 (→Wf)

129 od e2 do des3; 130 od pierwszego c3 do półnuty

Cało- i półtaktowy łuk w Wa

Łuk w Wn2

jak TGTU, ale tylko do półnuty (EZnieU2)
..

W tekście głównym podajemy łuk A, wyznaczający zakres frazy, z charakterystycznym zakończeniem wskazującym na konieczność dokładnego wytrzy­ma­nia ostatniej, długiej nuty (łuk-tenuto). Dwa cało­tak­towe łuki Wn (→Wf, powtórzone niedokładnie w Wa) pozbawiły łukowanie Chopinowskie wszystkich niuan­sów. W Wn2 przywrócono w zasadzie łuk Chopinow­ski (bez przedłużonego zakończenia "tenuto").

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Łuki tenuto