mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 376-378

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Łuk do e1 w A (→Wf→Wa)

!!!   miniat: Corel, te takty, tylko górna 5-linia, bez wideł.            tu EZnieU

Łuk do t. 378 w KF (→Wn)

EZnieU1

Łuk do końca t. 376 proponowany przez redakcję

EZTU
..

Dłuższy łuk KF (→Wn) w tym wypadku najłatwiej wytłumaczyć pomyłką wynikającą ze zmiany podziału tekstu na linijki. Łuk w A dochodzi prawie do końca linii, gdyż kończący ją t. 377 jest bardzo ścieśniony. Kopista zapisał w tej linii całą frazę, do t. 378 i wpisał łuk o podobnym do A zasięgu, ale mierzonym względem końca linii. Alternatywną możliwość pomyłki stwarza postawiona w A w t. 378 końcówka łuku przetrzymującego cis1 – Chopin umieścił ją nie na wysokości główki nuty, lecz przy końcu laseczki, przez co sprawia ona wrażenie łuku frazowego.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności KF

t. 376-377

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk l.r. w A

TGTU = łuk l.r.

Bez łuku w Wn (→Wf,Wa,WfSB)
..

Brak łuku dla l.r. to zapewne skutek braku miejsca w Wn1. Nie ma to większego znaczenia, gdyż nad partiami obu rąk zapisanymi wspólnie na jednej pięciolinii Chopin często sam wpisywał tylko jeden łuk, uważając go za obowiązujący obie ręce – por. np. Ballada g op. 23, t. 1-5.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 376-377

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk do początku t. 377 w ApI i A

TGTU = prawy koniec 376 i końcówka w 377

Łuk do ostatniej nuty t. 376 w Wn (→Wf,Wa)

! miniat: wycinek kombinowany Wn1, ostatnia triola 376 + 1. triola 377, tylko dolna 5-linia.                            Tu prawy koniec łuku tylko do c
..

W Wn (→Wa) łuk rozpoczynający się w t. 376, ostatnim w linii, wskazuje wyraźnie na kontynuację, jednak w t. 377 nie ma jego dokończenia. W Wf i WfSB łuk doprowadzono tylko do ostatniej szesnastki t. 376, interpretując zapis Wn jako niedokładną końcówkę łuku. Podobnie interpretujemy to w transkrypcji merytorycznej Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niepewna kontynuacja łuku

t. 376

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ciągły łuk w ApI

Tu bez kliszy 

Nowy łuk od 4. szesnastki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek.                   EZnieU1 = lewy koniec łuku

Nowy łuk od 2. szesnastki w Wn (→Wf,Wa,WfSB)
..

Odczytany dosłownie łuk pr.r. zaczyna się w A od 4. szesnastki taktu. Jest to z pewnością niedokładność (por. łuk l.r.), spowodowana przypuszczalnie niespłynięciem atramentu do końcówki pióra. Już w Wn1 właściwie oceniono tę sytuację, tak iż wszystkie wydania mają poprawny zakres tego łuku.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 376-378

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Łuki od 2. ósemki w A

! miniat: wycinek, t. 376, tylko dolna 5-linia.            tr = TGTU 376 i EZnieU1 378;               red = oba TGTU

Łuki od 1. ósemki w Wn (→Wf,Wa,Ww)

całotaktowe
..

W t. 376 i 378, w tekście głównym zachowujemy notację łuków A, gdyż porównanie z analogicznymi t. 10, 12 i 193 pokazuje, że Chopin – mimo że tutaj tego nie oznaczył – najprawdopodobniej przewidywał wykonanie początkowej oktawy staccato. Można wszakże zrozumieć sztycharza Wn, który uznał pisownię A za kolejny przypadek niedokładnych łuków (zwłaszcza łuk w t. 378, którego końcówka jest z pewnością niedokładna).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn