mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 377

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

3 kropki staccato w ApI

3 kliniki w A (→Wn→Wf,Wa)
..

Trzy ostatnie znaki staccato mają w ApI postać kropek, a nie kliników, jak pierwsze trzy i jak jest w wersji opublikowanej. Różnica między oznaczeniami pierwszej i drugiej połowy taktu dotyczy także łuków – patrz następna uwaga. Wszystkie te oznaczenia występują tylko w partii pr.r. i tylko w tym takcie, tak iż wydaje się, że Chopin sprawdzał tu, jak wyglądają rózne warianty oznaczeń tej figuracji. Gdy się ostatecznie zdecydował na kliniki i dwunutowe łuki, wpisał je w A w całym pasażu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Kliniki

t. 377

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuki po 3 nuty w ApI

Łuki po 2 nuty w A (→Wn→Wf,Wa)
..

Tak jak w przypadku kropek staccato – patrz poprzednia uwaga – trzynutowe łuki w 2. połowie t. 377 to prawdopodobnie próba znalezienia najlepszego sposobu oznaczenia artykulacji końcowego pasażu Wariacji. Ostatecznie Chopin zdecydował się tu na krótsze łuki, ale w zbliżonym kontekście w finale Koncertu f op. 21, t. 506-510 wpisał łuki obejmujące po 3 nuty.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

t. 377-381

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Łuk w ApI, odczyt dosłowny

Łuk w ApI, interpretacja kontekstowa

Bez łuku w pozostałych źródłach
..

Łuk w ApI urywa się na końcu strony, wyraźnie za końcową kreską taktową t. 379. Niemal na pewno łuk miał więc objąć cały końcowy pasaż, co proponujemy jako interpretację kontekstową tego łuku. Nie jest jasne, czy Chopin przewidywał kiedykolwiek użycie tego łuku w zestawieniu z krótkimi łukami i znakami staccato wersji ostatecznej (pełniłby on wtedy funkcję łuku frazowego). Długi łuk był bowiem wpisany prawdopodobnie w innym czasie niż pozostałe, widoczne w t. 377 znaki ApI – przypuszczalnie wcześniej. Wskazuje na to wyraźna różnica grubości linii, sugerująca użycie innego pióra.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 378

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez łuku w A

!!!   miniat:  nic.                Tu pusta klisza 

Łuk w Wn (→Wf→Wa)

EZnieU (ten takt)
..

W tekście głównym pozostawiamy notację A, bez łuku l.r. Za zgodny z zamysłem Chopina można również uważać łuk Wn (→Wf→Wa), być może dodany przez Chopina w korekcie Wn1 i zgodny z autentycznym łukiem w analogicznym t. 34.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wn

t. 378

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Ćwierćnuta A w Wf (→Wa1→Wa2)

!!!   miniat: nic.                   A zamiast H

Ćwierćnuta H w Wn, Wa3 i WfD
..

O błędzie Wf świadczy partia orkiestry, w której wiolonczele i kontrabasy mają w tym miejscu H, a także Chopinowska poprawka w WfD. Poprawny tekst w Wn wprowadzono prawdopodobnie porównując partię fortepianu z głosami orkiestrowymi. Wa3 zadiustowano przypuszczalnie na podstawie Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Adiustacje Wn , Błędy powtórzone Wa