mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 233

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

w A (→Wn)

w Wf (→Wa)
..

Zamiana  na  to stosunkowo częsty błąd w pierwszych wydaniach, na ogół jednak spotykany, gdy podkładem wydania był rękopis.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , fz – f

t. 233-235

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez palcowania w A (→Wn)

!!!   miniat: nic.            Tu pusta klisza 

Palcowanie w Wf (→Wa)

TGTU = po dwie cyfry 233 i 235.
..

Palcowanie dwóch pierwszych szesnastek dodał Chopin, korygując Wf (→Wa). Patrz też t. 237.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 233-235

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

cis3 w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia, bez dynamiki.      Tu pusta klisza = TGTU

c3 w Wn3

2 kaso przed 1. ósemką 233 i 235
..

Wersja Wn3, w której pierwszą ósemką górnego głosu jest w t. 233 i 235 c3, powstała prawie 10 lat po śmierci Chopina. Powodem adiustacji była przypuszczalnie obecność c2 dwie ósemki później. Ponadto, w przekonaniu o błędzie mógł adiustatora utwierdzić brak we wcześniejszych Wn (i Wf) niezbędnego  obniżającego dis3 na d3 w zbliżonej sytuacji w t. 239.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 233

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Ćwierćnuta H w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia.                Tu bez kropki, ale z laseczką ćwierćnutową

Kropka staccato proponowana przez redakcję

TGTU
..

Dodatkową laseczkę ćwierćnutową przy H uważamy za błąd – oprócz tego miejsca w całym ośmiotakcie (t. 232-239) przedłużone są tylko akcentowane, najwyższe nuty głosu basowego. Głos ten układa się w skoczną, taneczną frazę, oznaczoną ben marcato i wydzieloną kropkami staccato lub akcentami – omawiana ćwierćnuta zacierałaby ten klarowny obraz. Por. t. 235.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf

t. 233

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

4 ćwierćnuty w A (→Wf→Wa)

TGTU = 2 laseczki ćwierćnutowe a2 i c3

2 ćwierćnuty w Wn

Tu bez kliszy 
..

Wersja Wn, w której dodatkowe laseczki ćwierćnutowe występują tylko na początku obu grup ósemek, to najprawdopodobniej podwójne przeoczenie sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn