mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 224-226

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Widoczną w A poprawkę ostatniej ósemki w t. 226 – skreślona została zapewne tercja es2-g2 – można by uważać za ulepszenie wprowadzone ze względu na odmienny postęp basu. Jednak ostatnia ósemka była poprawiana także w t. 224, gdzie bas jest taki jak w dwóch poprzednich wystąpieniach analogicznych taktów (t. 216 i 218). Wydaje się więc, że pisząc t. 224 Chopin miał już ukształtowaną koncepcję obu wersji tej ósemki, które nałożyły się w jego umyśle powodując pomyłki w obu miejscach.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Błędy wynikające z poprawek , Skreślenia A , Zmiany linii głównej

t. 224-225

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Bez łuku w A

Łuk as-d w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU

Łuk c-d proponowany przez redakcję

TGTU
..

Jest bardzo wątpliwe, by dodany w korekcie Wf (→Wn,Wa) łuk miał mieć właśnie taki zasięg. Zdaniem redakcji, Chopin wpisał w egzemplarzu korektowym łuk biegnący od półnuty c, być może niedokładnie, co spowodowało jego późniejsze rozpoczęcie w wydaniach (łuk był skierowany ku górze, jak ten w t. 226-227, czego nie odtwarzamy w naszych transkrypcjach). Za taką interpretacją przemawia wspomniany łuk w t. 226-227, również dodany w korekcie Wf.
Tego typu błędne odczytanie zdarzyło się wielokrotnie w przypadku łuków przetrzymujących, np. w Polonezie fis op. 44, t. 201-202.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 224-226

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W t. 224 i 226 w A (→Wf) znaki chromatyczne w partii pr.r. wpisane są tylko na początku figuracji ósemkowej – przed as2 w t. 224 oraz as1 i as2 w t. 226. Brakujące bemole przed najwyższą nutą tych taktów dodano w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf

t. 224

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

4 kropki staccato pr.r. w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek.               4 kropki w pr.r. 

Kliniki i kropki pr.r. w A, interpretacja kontekstowa

TGTU tylko pr.r.

16 kliników w Wn (→Wf,Wa,WfSB)

! miniat: Wn1.                              kliniki cały takt, obie ręce

8 kliników i kropek proponowane przez redakcję

TGTU = 1. połowa obie ręce, lewa w nawiasie

16 kliników i kropek, alternatywna propozycja redakcji

! miniat: Corel.                       EZnieU2
..

Podobnie jak w t. 216, interpretacja znaków staccato w A napotyka trudności, gdyż różnica między poszczególnymi znakami, tak wyraźna w t. 208-211 (kliniki i kropki), tutaj dotyczy tylko wielkości znaków – kropki nad 1. i 3. szesnastką są wyraźnie większe niż te nad 2. i 4. Uznajemy to za niestaranność i interpretujemy na wzór początkowych taktów tej wariacji. W tekście głównym proponujemy dodanie odpowiednich znaków także w partii l.r.
Użycie samych kliników w wydaniach uważamy za następstwo dowolności sztycharza Wn1. Także dodanie znaków (kliników) w 2. połowie taktu wydaje się niekonieczne i odpowiednio zmodyfikowaną wersję z klinikami i kropkami proponujemy tylko jako rozwiązanie alternatywne.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Kliniki

t. 224

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Różne akcenty w A, interpretacja kontekstowa

! miniat: wycinek, 1. pół taktu i akord, tylko dolna 5-linia.         TGTU = krótki i długi

Akcenty długie w Wn

oba długie

Bez znaków w Wf (→Wa1)

Krótkie akcenty w Wa2

oba
..

W A długości obu akcentów różnią się niewiele, jednak porównanie z analogicznymi t. 228 i 230, a także 311, 313 i 315 pozwala uznać tę różnicę za znaczącą, toteż w tekście głównym podajemy najpierw akcent krótki, a potem długi. W Wn odczytano oba znaki jako akcenty długie. Brak znaków w Wf (→Wa1) świadczy o ich późniejszym – po sporządzeniu [KF] – dopisaniu w A. Znaki w Wa2 dodano na podstawie Wn1, interpretując je jako zwykłe, krótkie akcenty. Patrz też t. 226 i 228-230.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn