mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 7

Utwór: op. 28 nr 13, Preludium Fis-dur

Łuk w A

! miniat: wycinek tylko górna 5-linia, łuk i to co pod łukiem.
TGTU

Bez łuku w KF (→Wn) i Wf (→Wa)
..

Łuk A, mimo że zupełnie wyraźny, został jednak pominięty zarówno w KF (→Wn), jak i w Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy KF

t. 7

Utwór: op. 28 nr 13, Preludium Fis-dur

Drobna ćwierćnuta w A (→KF,Wf→Wa)

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, ten akord z przednutką.
TGTU = laska przednutki

Ćwierćnuta w Wn1

EZnieU

Przednutka krótka w Wn2 (→Wn3)

EZnieU1
..

W tym miejscu Fontana wiernie odtworzył długą przednutkę A, co jednak zostało zniekształcone w Wn1. Błąd sprostowano w Wn2 (→Wn3), zmieniając ćwierćnutę na zwykłą krótką przednutkę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 7-9

Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll

3 łuki w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, 2 miary, tylko górna 5-linia.
EZTU = prawy koniec t. 6-7, + t. 8 i t. 9

3 łuki w A (możliwa interpretacja→Wf→Wa)

EZTU t. 6-7 i 9 + EZnieU1 t. 8

Ciągły łuk w KF (→Wn)

EZnieU prawy koniec
..

Łuk nad t. 8 obejmuje w A 5 ósemek górnego głosu. Zdaniem redakcji możliwe jednak, że Chopin miał na myśli całotaktowy łuk, jak to odtworzono w Wf (→Wa). Łukowanie KF jest niewątpliwie sprzeczne z zapisem A, choć sytu­acja na przejściu t. 8-9 nie jest w kopii jedno­znaczna – łuk w t. 8 (na końcu linii) sugeruje kontynuację, natomiast łuk w t. 9 raczej nie. Ponieważ jednak t. 9 nie jest wypisany nutami, co uniemożliwia miarodajną ocenę położenia początku łuku, bierzemy pod uwagę koniec łuku w t. 8. Tak też zinterpretowano to w Wn.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KF , Niepewna kontynuacja łuku

t. 7

Utwór: op. 28 nr 23, Preludium F-dur

     w A (→Wf,KF→Wn)

    w Wa
..

Brak znaków  w Wa to zapewne efekt roztargnienia sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa

t. 7

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

es1 w A (→Wf→Wa1→Wa2)

! miniat: wycinek ten akord, tylko dolna 5-linia.            EZTU

d1 w Wn i Wa3

EZnieU
..

Wersja Wn może być albo adiustacją tego wyda­nia (por. komentarz do t. 45-47), albo odmianą wprowadzoną przez Chopina (np. łącznie z Lento – por. komentarz do t. 1). Zdecydowana większość argumentów przemawia za pierwszą możliwoś­cią, czyli dowolną adiustacją Wn w tym miejscu:

  • wyraźny zapis A, powtórzony bez zmian w dwukrotnie przez Chopina korygowanym Wf;
  • świadectwa uczniów i przyjaciół Chopina – Marceliny Czartoryskiej, Fryderyki Streicher, Ferdynanda Hillera i Adolfa Gutmanna.

W tekście głównym podajemy zatem es1, traktu­jąc d1 jako wariant niepewnej autentyczności.
Zmianę w Wa3 wprowadzono z pewnością na podstawie porównania z Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn