mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 9-10

Utwór: op. 25 nr 7, Etiuda cis-moll

Bez łuków w KG (→Wn1)

!!!   miniat: t. 9 i początek t. 10, tylko dolna 5-linia, bez wideł.          Tu pusta klisza 

Jednotaktowy łuk Wf

!!!      (t. 9) od półnuty

Dwutaktowy łuk Wa

!!!      dwutaktowy od półnuty

Łuki Wn2 (→Wn3)

!!!!      od przednutki do półnuty i dwutaktowy jak Wa

Propozycja redakcji

!!!    TGTU
..

Zarówno brak łuku w KG (→Wn1), jak i jednotaktowy łuk Wf muszą być uznane za niedokładność notacji. Natomiast łuk Wa jest zapewne autentyczny i bierzemy go za podstawę tekstu głównego. Przesuwamy jednak jego początek tak, by obejmował także przednutkę, tak jak to w analogicznych sytuacjach widać w KG (t. 1 i 45) oraz Wf (t. 45). Niewykluczone zresztą, że kopista pomylił tu pięciolinie i nad pr.r. wpisał właśnie biegnący od początku taktu łuk l.r. Dwutaktowy łuk dodano również w Wn2 (→Wn3), wraz z konwencjonalnym łuczkiem od przednutki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Błędy KG

t. 9-17

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuki od 2. ósemki w A i Wn2

!!!   miniat: nic.                TGTU (6 łuków)

Różne łuki w Wn1

od 1. ósemki (po 4 nuty) w t. 9-10 i 17;   TGTU w t. 11

Łuki od 1. ósemki w Wf (→Wa)

7 x półtaktowe
..

Łuki A w t. 9-11 i 17 (pierwszy), mimo że niektóre są zapisane niedokładnie (np. w t. 9), rozpoczynają się od 2. ósemki każdej połowy taktu. W Wn1 odtworzono w ten sposób tylko łuki w t. 11. W Wf (→Wa) za niedokładne uznano właśnie te jedyne prawidłowe łuki, prowadząc wszystkie znaki od 1. ósemki. Łuki A właściwie odczytano tylko w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 9

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Kropka staccato w Afrag, Wf1 (→Wa) i Wn

!!!   miniat: wycinek, ten akord, tu Afrag.           Kropka EZnieU

Klinik w A1 i Wf2
..

Biorąc pod uwagę możliwość niewłaściwej, uproszczonej interpretacji przez Wn ewentualnych kliników [A2], w tekście głównym podajemy klinik, wpisany tu w A1. Kropkę staccato w Afrag uważamy za nieostateczny etap w poszukiwaniach spójnej koncepcji oznaczeń artykulacyjnych tej i analogicznych ósemek, zaś wersję Wf1 za przykład niezrozumienia Chopinowskiego klinika przez sztycharza. Klinik w Wf2 mógł być wprowadzony na podstawie ponownego porównania z A1, choć znaczna liczba przeoczeń i innych usterek w tym wydaniu wskazuje raczej na jego pospieszne przygotowanie, a nie staranną redakcję z sięganiem po rękopis. Może to być natomiast efekt pobieżnej korekty Chopina, zwłaszcza jeśli początkowo znaku w ogóle tam nie było – patrz t. 17.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Kliniki

t. 9

Utwór: op. 28 nr 9, Preludium E-dur

 w A (→KF→Wn)

!!!   miniat: jw.                        TGTU

 w Wf (→Wa) i KGS

do ostatniej ósemki taktu
..

Różnica długości ramion widełek  jest w A zbyt mała, by utrudnić określenie ich zakresu. Mimo to znak w Wf (→Wa) doprowadzono – wbrew A – do końca taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych

t. 9-10

Utwór: op. 28 nr 18, Preludium f-moll

2 kliniki w A (→KF), odczyt dosłowny

Kropka i 2 kliniki w Wf (→Wa)

2 kropki w Wn

4 kliniki proponowane przez redakcję
..

A (→KF) ma wyraźne kliniki nad akordami pr.r. W układzie graficznym zastosowanym w rękopisach – dolne nuty akordów pr.r. na dolnej pięciolinii – znaki te odnoszą się z całą pewnością do obu rąk, toteż w tekście głównym dodajemy kliniki także pod oktawami l.r. Rozwiązanie to przyjęto już w Wf (→Wa), choć tylko w t. 10. Wf (→Wa) w t. 9, a Wn w obu taktach odtwarzają znak jako kropkę staccato (tylko w pr.r.).
Podobnie w t. 11-12.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wf , Kliniki