Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 8

Utwór: op. 28 nr 14, Preludium es-moll

  w A (→KFWn)

! miniat: wycinek (tu KF), ten takt obie pięciolinie.        TGTU

  w Wf (→Wa)

jak w poprzednim takcie

..

W A kierunek 2. widełek dynamicznych jest niejasny – znak można opisać jako  z dodatkowym, krótszym ramieniem, które tworzy kąt właściwy znakom . Zdaniem redakcji, długość tego dodatkowego ramienia wskazuje na jego przypadkowy charakter, a znak należy interpretować jako diminuendo. Tak też odczytał to Fontana w KF (→Wn). Widełki  w Wf być może są nie tyle konsekwencją opisanej niejasności, ile efektem pomyłki lub adiustacji, na co wskazuje występujące w tym wydaniu podobieństwo zakresu znaków w tym i sąsiednich taktach.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności A

t. 9-10

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

  w Ao

!!!   miniat: tylko górna 5-linia, od 2. miary t. 9 do połowy t. 10.      Tu  t. 9 od 5. do 15. szesnastki;  t. 10 od 5. do 8. szesnastki

cresc. - - - w Wfkor

!!!!!!!! NOWE TGTU    !!!!!!!!!!!!!!     gresc. jak w starym TGTU + kreseczki do e3 na 6. 16-ce t. 10

cresc.Wf (→Wn,Wa

!!! stare TGTU (bez kreseczek)

..

Parę znaków    w Ao można uważać za alternatywną w stosunku do cresc. - - - w Wfkor. W gotowym Wf (→Wn,Wa) pominięto kreseczki wyznaczające zasięg zmiany dynamicznej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 9-13

Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll

  w A

!!!   miniat: t. 11, tylko l.r.     Tu !!!!   ULEPSZONE TGTU  !!!!!     9, 11, 13 wszędzie od lewego końca c do środka d1

Wf (→Wa)

!!!   dim. w taktach typu 9, 11 itd. zaczęte od prawego końca es1 i dociągnięte do lewego końca d (14. nuta). Reszta = TGTU

Wn

!!!    od G do d1 (trochę dłuższe z lewego końca),  od es1 (jak Wf) do c (dłuższe z prawego końca)

..

Pary widełek, pojawiające się pod podobnymi figurami l.r. w tych taktach i ich powtórzeniach w całej Etiudzie, podajemy dla każdego ze źródeł w wersji ujednoliconej, mimo iż znaki różnią się zakresem. Tak jak w przypadku łuków, regularność faktury i liczne powtórzenia podobnych figur czynią niecelowym uwzględnianie w transkrypcjach tych drobnych odchyleń.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych

t. 9

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Ćwierćnuta z kropką w A (→Wa,KGWn)

Ćwierćnuta w Wf

..

Kropka przedłużająca g1 była w Wf przypu­szczalnie usuwana. Zdaniem redakcji, mogło chodzić o przesunięcie jej na właściwe miejsce, gdyż ślad po tym znaku widoczny jest poniżej główki nutowej, a nie powyżej, jak nakazuje reguła. W wyniku jakiegoś nieporozumienia lub zapomnienia kropki na właściwej wysokości nie wydrukowano.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Połowiczne korekty

t. 9-10

Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll

Znaki staccato w A

!!!   miniat: dwa kawałki: od 4. ósemki do końca t. 9 i to samo w t. 10, ścieśnione, tylko górna 5-linia, bez napisów.     Tu kropki i kliniki nad dwudźwiękami, jak trzeba to przesuniętymi w pionie (corel EZnieU= kropka klinik kropka; nic klinik klinik). Ta adnotacja nie dotyczy kliników na 2. ósemce tych taktów, które są w ESTU

Kliniki w KF

!!!     tylko dwa w t. 9 (nad 4. i 6. ósemką)

Kliniki w Wf i Wa

!!!    tylko nad a1-d2 w t. 9 i c2-f2 w t. 10

Kliniki w Wn1

!!!     tylko t. 9:    pod 4. ósemką, nad 6. i pod 8.

Kliniki w Wn2 (→Wn3)

!!!     w obu taktach po trzy kliniki pod parzystymi ósemkami

Bez znaków – propozycja redakcji

..

Nie jest jasne, czy decydując się na wskazanie artykulacji pr.r. za pomocą określeń słownych, Chopin chciał zrezygnować z wpisanych wcześniej znaków staccato. Począwszy od t. 11, Chopin skreślił je w A, tak iż pozostawienie ich w t. 9-10 świadczy, zdaniem redakcji, o niedokończeniu poprawek w wyniku rozproszenia uwagi. Stąd nasza propozycja tekstu głównego. Chopin mógł jednak celowo pozostawić na początku nowego odcinka podwójne wskazania – słowami i znakami. Biorąc pod uwagę widoczne niedokładności wynikające z trudności graficznych, za wersję najlepiej wyrażającą tę intencję trzeba uznać notację Wn2 (→Wn3). Do miana autentycznej (zaakceptowanej przez Chopina) może też pretendować wersja Wf i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Kliniki , Niedokładności KF