- « Poprzednia
- 1
- …
- 240
- 241
- 242
- 243
- 244
- 245
- 246
- …
- 3706
- Następna »
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Akcent w 1. połowie tego taktu można w A odczytywać jako krótki lub długi. Na drugą możliwość wskazuje jeszcze krótszy akcent l.r. w 2. połowie taktu i kontekst melodyczny. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie |
|||||
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Akcent w 1. połowie taktu można w A odczytywać jako długi lub krótki. Wyraźnie dłuższy znak zapisany jest także w AI. Z drugiej strony, porównanie z analogicznymi akcentami w 2. połowie tego taktu i w t. 1-2 sugeruje tę drugą możliwość i tak ten znak zrozumiano w Wf (→Wn,Wa). Zdaniem redakcji kontekst, zwłaszcza harmoniczny, może usprawiedliwiać wyróżnienie tej nuty dłuższym akcentem. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne zagadnienia: Akcenty długie |
|||||
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
|||||
t. 7
|
Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll
..
w AI zostało niemal na pewno celowo pominięte w wersji drukowanej. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany |
|||||
t. 7-8
|
Utwór: op. 10 nr 4, Etiuda cis-moll
..
Akordy z powtarzanymi nutami dis2 i dis1 to niewątpliwie wcześniejsza wersja tego miejsca. Poprawki w AI sugerują, że pierwotnie pierwsza para akordów zawierała jeszcze nuty cis2 na 2. mierze i h1 na 3. mierze taktu, co wykluczało przetrzymanie (o ile w ogóle nuty dis2 występowały w tej wersji). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 240
- 241
- 242
- 243
- 244
- 245
- 246
- …
- 3706
- Następna »