mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 101-102

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuki w A

Łuk w KG (→Wn) i Wf

Łuki w Wa
..

Dolne ramiona widełek   wpisanych w A wyglądają jak łączenia łuków, co zmyliło zarówno kopistę, jak i sztycharza Wf. Także wersja Wa jest wynikiem niezrozumienia notacji A, choć w tym wypadku do nieporozumienia raczej przyczyniło się skreślenie zarzuconej wersji t. 102.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładności Wa , Błędy KG

t. 101-102

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Przetrzymane as2 w t. 101-102 w A (→KF,Wf→Wa) i Wn3

!!!   miniat: wycinek A, t. 101 i 1. akord 102, tylko górna 5-linia.                EZnieU = główka półnuty as2, kropka, łuk i główka ćwierćnuty z kropką

Bez przetrzymania as2 w Wn1

EZnieU1, ale tylko główka półnuty as2 (bez łuku i ćwierćnuty)

Przetrzymane as2 w t. 101 w Wn2

EZnieU1

Przetrzymane as2 w t. 101-102 – zapis proponowa­ny przez redakcję

EZTU; tu miniatura do zrobienia
..

Wersja Wn1, która może się wydawać efektem jakiegoś poważnego nieporozumienia czy błędu, jest prawdopodobnie niezręczną próbą poprawienia błędów i niedokładności zapisu KF. Kopista postawił bowiem niepotrzebną kropkę przedłużającą półnutę des3 w akordzie na początku t. 101, a w 1. akordzie t. 102 napisał główkę wewnętrznej nuty as2 w taki sposób, że praktycznie jej nie widać (o tym, że nuta miała tam być, świadczy przedłużająca ją kropka). Usterki te nie utrudniają prawidłowego odczytania tekstu, gdy zna się A, jednak widząc jedynie KF, sztycharz Wn1 uznał za pomyłkę zarówno obie kropki w t. 101, jak i tę w t. 102, która wydaje się dotyczyć nieistniejącej nuty. Pominął wreszcie bezprzedmiotowy w tej sytuacji, biegnący donikąd łuk od półnuty as2 w t. 101. Właściwego tekstu nie domyślił się także adiustator Wn2, toteż pojawia się on dopiero w Wn3.
W tekście głównym oryginalną, jednogłosową pisownię akordu w t. 101 zmieniamy na czytelniejszą, dwugłosową.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Różne wartości składników akordu , Adiustacje Wn , Błędy KF

t. 101

Utwór: op. 22, Polonez

g3 w Wf (→Wn,Wa1)

!!!   miniat: wycinek ostatnia triola, tylko górna 5-linia.                 TGTU = ostatnia nuta taktu g3

f3 w Wa2
..

Wersja Wa2, w której zmieniając ostatnią nutę taktu z g3 na f3, ujednolicono cały pasaż, to dowolna  adiustacja, zakładająca pomyłkę w Wf i pozostałych źródłach. Wersja oryginalna najprawdopodobniej nie zawiera jednak błędu – por. podobne chwyty w tego typu pasażach w Etiudzie C op. 10 nr 1, np. w t. 29.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 101-102

Utwór: op. 22, Polonez

Palcowanie wpisane do WfD

!!!   miniat: nic.                     TGTU = (1  1  1) + (1  1)

Bez palcowania lekcyjnego
..

Pięciokrotne wskazanie pozycji 1. palca wpisał Chopin w WfD.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD

t. 101

Utwór: op. 22, Polonez

Akcent w Wf (→Wn)

!!!   miniat: wycinek.                    TGTU

Bez znaku w Wa
..

Brak akcentu w Wa to prawdopodobnie przeoczenie – patrz t. 102.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa