mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 1-6

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

..

W KJ składniki niektórych z zapisanych dwugłosowo akordów partii pr.r. połączone są dodatkową laseczką. Jest to zupełnie wyraźne w przypadku akordów na 2. mierze t. 1-3 i ostatniego akordu w t. 5, notacja akordów na 2. mierze t. 5-6 jest mniej dokładna. Trudno stwierdzić, czy odpowiada to zapisowi [AI], ale możliwości tej nie można wykluczyć. Przy założeniu ewentualnej autentyczności tej pisowni powstaje problem jej interpretacji: w przypadku akordów na 2. mierze taktu wspólna laska może oznaczać przyłączenie niższej nuty tercji do 1. ósemki dolnego głosu lub przeciwnie, przedłużenie tejże 1. ósemki. W wydaniach tego szczegółu pisowni nie odnajdujemy.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

t. 1

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Bez znaku repetycji w KJ i Wp

!!!   miniat : przedtakt i pierwszy akord t. 1, obie 5-linie. Tu pusta klisza = TGTU = pojedyncza kreska taktowa

Znak repetycji w WF

!!!   Otwierający w miejscu kreski taktowej
..

Repetycja t. 1-24 oznaczona jest tylko w WF. O ile samo powtórzenie początkowego odcinka Poloneza wydaje się uzasadnione, o tyle sposób jego zanotowania – rozpoczęcie powtarzanego odcinka na początku t. 1 i dwie volty końcowego t. 24 – prawdopodobnie nie jest autentyczny.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 1

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

w KJ i Wp

!!!   miniat: pasek z tytułem. Tu TGTU

w WfF

!!!   2e Polonaise

w WnF

!!!   IIe. Polonaise
..

Numer w tytule utworu w WF odnosi się do pozycji Poloneza w stworzonym przez Fontanę zestawie trzech polonezów, wydanych jako jeden zeszyt w ramach redagowanych przezeń dzieł pośmiertnych Chopina (w WnF zeszyt ten wydawca oznaczył jako op. 71). W tekście głównym tej nieautentycznej numeracji nie uwzględniamy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 1

Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur

w KLI

!!!    miniat: pasek tekstowy "Exercice 1." krojem tytułowym.     To samo na kliszy zamiast tytułu i dedykacji

w Wf1

!!!   jak TGTU, ale J (inicjał LIszta)

w Wf2

!!!   TGTU: tytuł i dedykacja. W miniaturze mniejsza różnica wielkości i mniejszy odstęp między tytułem i dedykacją

w Wn1

Wn1a (→Wn2→Wn3→Wn4→Wn5)

!!!  Douze Grandes Études A son ami F. Liszt w dwóch rządkach w miniaturze i na kliszy

w Wa2 (→Wa3)

!!!   Douze Grandes Etudes A ses amis J. Liszt et Ferd. Hiller w dwóch rządkach

w Wa4

!!!   Douze Grandes Etudes A F. Liszt et F. Hiller w 2 rządkach
..

W tekście głównym podajemy tytuł w brzmieniu przyjętym w Wf i potwierdzonym w autografach edycyjnych kilku Etiud (nr 5-8 i 12). Tytuł umieszczony w KLI, choć wcześniejszy, jest również autentyczny – Chopin sam określił tak jedną ze swych etiud w liście do przyjaciela – i odzwierciedla pragmatyczne podejście Chopina do kwestii nazw utworów (por. pierwotny tytuł Berceuse op. 57, "Warianty"). Z tego względu trudno przypuszczać, by rozbudowane tytuły Wn i Wa były czymś więcej niż tylko marketingowym chwytem wydawców, chętnie zresztą stosowanym także w innych gatunkach, np. walcach, w których do autentycznych tytułów dodawano różne przymiotniki: ‘grande’ w op. 18, 34, 42, ‘brillante’ w op. 34, ‘nouvelle’ w op. 42 (patrz też Etiudy op. 25).

Także dedykację podajemy w brzmieniu Wf (→Wn). Jej  rozszerzenie w Wa wydaje się być raczej pomysłem wydawcy, który jednak mógł to z Chopinem uzgodnić. Błędny inicjał imienia Liszta (J) pojawia się oprócz Wf1 (→Wa2→Wa3) także w niektórych egzemplarzach Wf2 i Wn1. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn , Różne tytuły

t. 1

Utwór: op. 10 nr 1, Etiuda C-dur

w KLI

!!!  miniat: sam znaczek metrum.  Tu alla breve (przekreślone C)

w Wf (→Wn,Wa)

!!!   C nieprzekreślone
..

Oznaczenie metrum podajemy według KLI. Wprawdzie Wf (→Wn,Wa) ma , trudno jednak przypuścić, że zmiany metrum dokonano celowo, skoro w Wf oznaczenia  nie użyto w Etiudach – wbrew rękopisom – ani razu, por. Etiudy cis nr 4, F nr 8 i c nr 12. Zjawisko to występuje także w innych utworach, nawet w zupełnie oczywistych przypad­kach, np. w Etiudach f op. 25 nr 2, Des op. 25 nr 8 czy f Dbop. 36 nr 1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Zmiany metrum , 4/4 czy 2/2