Zagadnienia : Akcenty długie

t. 637-642

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Trzy akcenty długie w Wa

!!!   [miniat : 6 taktów, tylko górna 5-linia, można trochę ścieśnić.

Tu akcenty długie w 1., 2. i 4. takcie, POD oktawami]

Sześć akcentów w KG

!!!   [akcenty NAD, krótkie]

Akcenty długie w Wf

!!!   [sześć POD]

Akcenty krótkie w Wn

!!!   [sześć, POD]

Propozycja redakcji

..

Tak jak w poprzednich trzech taktach, w tekście głównym podajemy akcenty długie, gdyż takie znaki mają Wa i Wf, a notacja KG nie jest jednoznaczna (Wn ma krótkie akcenty). Ponadto, w każdym ze źródeł akcenty w t. 634-642 są pod względem kształtu jednakowe.
W KG znaki umieszczone są nad oktawami pr.r. Wydaje się mało prawdopodobne, by nie odpowiadało to notacji autografu. Mimo to w Wn akcenty umieszczono pod oktawami, co nakazuje ostrożność w ocenie pozostałych wydań, w których akcenty również znajdują się pomiędzy pięcioliniami.
Brak akcentów w t. 639 i 641-642 jest w Wa przypuszczalnie wynikiem niestaranności.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 644-645

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

 w Wa i KG (→Wn)

!!!   [miniat : te 2 akordy, obie 5-linie.

TGTU]

Akcent długi w Wf

!!!   [akcent długi na akord ósemkowy, trochę "oszukany", bo zacząć go w połowie nuty]

..

Znaki  w KG (→Wn) i Wa, mimo nieznacznych różnic długości, dotyczą niewątpliwie obu akordów Cis-dur w tych taktach. Zdaniem redakcji mają one przy tym znaczenie dużego, obejmującego oba akordy, akcentu długiego. Znak Wf długością i umiejscowieniem odpowiada typowemu dla tego wydania akcentowi długiemu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 646

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Akcent l.r. w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: 1. miara, obie pięciolinie, bez łuku pr.r.       EZnieU

Akcent długi dla obu rąk proponowany przez redakcję

EZTU

..

Porównanie ze znakami dynamicznymi analogicznych t. 648-650 prowadzi do wniosku, że krótki akcent nad akordem l.r. prawdopodobnie niedokładnie odtwarza zamysł Chopina. Stąd w tekście głównym proponujemy znak uśredniony zarówno pod względem wielkości, jak i przydziału do jednej lub obu rąk.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń

t. 648

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 dla l.r. ​​​​​​​w Wf (→Wn1Wn2)

!!!   miniat: ta co w t. 646, bez sempre.             EZnieU

​​​​​​​dla obu rąk w Wa

EZnieU1

Krótki akcent l.r. w Wn3

Akcent długi dla obu rąk proponowany przez redakcję

EZTU

..

Zdaniem redakcji, umiejscowienie znaku , który interpretujemy jako akcent długi, jest w Wf prawdopodobnie niedokładne – wprawdzie Chopin często stosował kombinację  , ale oba oznaczenia były wówczas zapisane koło siebie i na jednym poziomie. W tym wypadku akcent przypuszczalnie miał więc dotyczyć obu partii, a nie tylko l.r., co sugeruje notacja Wf (→Wn). Krótki akcent w Wn3 to efekt interpretacji omawianego znaku, dokonanej przez pryzmat t. 646. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa

t. 649

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

​​​​​​​dla l.r. w Wf (→Wa)

!!!   miniat: 1. miara 649, obie pięciolinie, bez napisu na górze i fz.                EZnieU

Bez znaku w Wn

Akcent długi dla obu rąk proponowany przez redakcję

..

W wyniku porównania oznaczeń Wf w t. 646 i 648-650, interpretujemy znak w tym takcie jako akcent długi, odnoszący się do obu rąk. Brak znaku w Wn to zapewne przeoczenie sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Umiejscowienie oznaczeń , Błędy Wn