Wf
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 648

 dla l.r. ​​​​​​​w Wf (→Wn1Wn2)

!!!   miniat: ta co w t. 646, bez sempre.             EZnieU

​​​​​​​dla obu rąk w Wa

EZnieU1

Krótki akcent l.r. w Wn3

Akcent długi dla obu rąk proponowany przez redakcję

EZTU

Zdaniem redakcji, umiejscowienie znaku , który interpretujemy jako akcent długi, jest w Wf prawdopodobnie niedokładne – wprawdzie Chopin często stosował kombinację  , ale oba oznaczenia były wówczas zapisane koło siebie i na jednym poziomie. W tym wypadku akcent przypuszczalnie miał więc dotyczyć obu partii, a nie tylko l.r., co sugeruje notacja Wf (→Wn). Krótki akcent w Wn3 to efekt interpretacji omawianego znaku, dokonanej przez pryzmat t. 646. 

Porównaj to miejsce w źródłach »

Patrz t. 646

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie, Umiejscowienie oznaczeń, Adiustacje Wn, Niedokładności Wa

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.