mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 3

Utwór: op. 25 nr 8, Etiuda Des-dur

Palcowanie w A (→Wn)

!!!   miniat: pierwsza triola, tylko górna 5-linia.       Tu górne palcowanie z TGTU, ale umieszczone jako jedyna (na miejscu dolnego) + dwie ostatnie pary cyfr (gdzie już nie ma podwójnych palcowań) tak jak są

Palcowanie w Wf i Wa2 (→Wa3)

!!!       tylko dolne z TGTU, bez ostatniej seksty (do 1-4 na 9. ósemce)

Bez palcowania w Wa1

Propozycja redakcji
..

Jest to jeden z nielicznych przypadków podania przez Chopina wyraźnie odmiennej aplikatury dla tego samego fragmentu. W tekście głównym uwzględniamy je oba – bezpośrednio nad nutami podajemy palcowanie Wf, prawdopodobnie dodane przez Chopina w trakcie korekty (nie obejmuje ono 10. ósemki taktu); palcowanie to powtórzono następnie w Wa2 (→Wa3). Górne palcowanie, wraz z cyframi dotyczącymi 9. i 10. seksty, pochodzi z A (→Wn). W Wa1 nie ma palcowania w tym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Różnice palcowania , Autentyczne korekty Wf

t. 3

Utwór: op. 25 nr 8, Etiuda Des-dur

..

Jako dolną nutę na 6. ósemce Wn1 ma ges. Porównanie z pozostałymi źródłami, w których występuje es, dowodzi, że popełniono tu tzw. błąd tercjowy, jednak na podstawie samego Wn1 można by też podejrzewać przeoczenie . 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy

t. 3

Utwór: op. 25 nr 8, Etiuda Des-dur

g2 (bez ) w A (→Wn1), Wf i Wa

!!!   miniat: ta i następna seksta (z pozostałymi znakami), tylko górna 5-linia.      Tu pusta klisza 

ges2 w Wn2 (→Wn3)

!!!      bemol zamiast kaso przed dolną nutą (w tym samym miejscu, jak TGTU)

g2 (z ) w WfS

!!!      TGTU   (trochę odsunięty od nuty, żeby się bemol es3 zmieścił)
..

Przed dolną nutą 10. seksty nie ma znaku chromatycznego, co nakazuje odczytywać ją jako g2. Bemol dostawiony tu w Wn2 (→Wn3) nie może pochodzić od Chopina, trzeba jednak powiedzieć, że podobne uzupełnienie w wielu innych miejscach, byłoby jak najbardziej trafne – por. choćby sąsiednią uwagę. Ewentualne wątpliwości co do brzmienia tej nuty rozwiewa  dopisany przed nią w WfS.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 3

Utwór: op. 25 nr 8, Etiuda Des-dur

..

W A (→Wn1), Wf i Wa nie ma  przywracającego f2 w przedostatniej sekście. Ten oczywisty błąd zauważono dopiero w Wn2 (→Wn3) przy okazji gruntownej adiustacji znaków chromatycznych – por. uwagi dotyczące kasownika i bemola przed poprzednią sekstą.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 3

Utwór: op. 25 nr 8, Etiuda Des-dur

e2-c3 w A (→Wn) i Wf

!!!   miniat: od 8. do 11. ósemki, tylko górna 5-linia, bez palcowania i łuku.          TGTU (kaso e2 przy nucie)

e2-cis3 w Wa

!!!     na 9. ósemce, # i kaso
..

Autentyczność wersji z c3 jest niepodważalna – Chopin dwukrotnie ją opalcował i słyszał potem na lekcjach. Nie można tego natomiast powiedzieć o wersji z cis3 – kopista lub adiustator Wa mogli bowiem dodać , uważając niezachowanie zasady równoległego ruchu głosów za oznakę pomyłki. Nie oznacza to jednak, że tak właśnie było – odmianę tę mógł także wprowadzić po prostu Chopin.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa