mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Umiejscowienie oznaczeń

t. 115-118

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

2 łuki w Wf (→Wa)

!!!   miniat: 2 ostatnie szesnastki 115, cały 116 i 1. ósemka 117, tylko górna 5-linia.                  tu łuki jak TGTU, tylko dołem (jak EZnieU w t. 115)

3 łuki w Wn1 (→Wn2)

Kropki i łuki w Wn3

od a1-h1-gis2 w t. 115, kolejno pod nutami:  3 kropki, łuk 3 nuty, 3 kropki, łuk 3 nuty, 3 kropki

2 łuki proponowane przez redakcję

TGTU

3 łuki (alternatywna propozycja redakcji)

3 łuki po 3 nuty nad nutami + 1. kropka 118 EZTU
..

Można mieć wątpliwości, czy łuki Wf (→Wa) wiernie oddają zamysł Chopina – dziwi przede wszystkim połączenie dwóch trzynutowych motywów w t. 116-117, za niedokładność można również uważać brak łuków w t. 117 (i 115). Zastrzeżenia te potwierdza jasna notacja Wfork (→Wnork), w którym wszystkie wspomniane motywy są konsekwentnie wydzielone łukami w obu partiach skrzypiec. Być może na tej podstawie w Wn1 (→Wn2) rozdzielono łuk w t. 116-117. Zdaniem redakcji, jest też bardzo prawdopodobne, że łuki Chopinowskie – niezależnie od ich liczby i zakresu – zapisane były nad nutami, gdyż główną linię melodyczną tworzą najwyższe dźwięki akordów. Przenoszenie oznaczeń – łuków, kropek, akcentów – na stronę główek nutowych, co uważano za właściwe umiejscowienie, było często stosowane w wydaniach Chopinowskich. W tekście głównym podajemy zatem łuki Wf przeniesione nad pięciolinię, a jako alternatywną propozycję podajemy – również przeniesione – łuki Wn1 (→Wn2).

Wersja Wn3, radykalnie zmieniająca tekst Wf (→Wn1→Wn2), jest całkowicie dowolna.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn

t. 119-121

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Krótkie akcenty w Wn

3 x nad oktawą

Różne akcenty w Wf

jak TGTU, ale drugi i trzeci (120-121) długie

Krótkie akcenty w Wa

TGTU
..

W tekście głównym proponujemy akcenty w postaci zapisanej w Wa. Rozwiązanie to łączy najpewniejsze elementy zapisu wersji Wn1 i Wf:

  • krótkie akcenty według Wn, gdyż w Wf każdy znak jest innej długości – kolejno krótki, pośredni (krótki lub długi), długi – co nie mogło odpowiadać intencji Chopina;
  • akcenty pod oktawami pr.r., jak jest w Wf, dla zachowania spójności z pozostałymi taktami tego odcinka (t. 111-124), w których Wn nie ma w ogóle akcentów. Umiejscowienie akcentów w Wn może być wynikiem rutynowej adiustacji sztycharza – w zapisie jednogłosowym regułą jest umieszczanie znaków po stronie główek nutowych.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Umiejscowienie oznaczeń

t. 123-124

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

dis2 powtórzone w Af (→Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek te ćwierćnuty, tylko górna 5-linia.           Tu bez kliszy 

dis2 przetrzymane w Wn

Łuk przetrzymujący dis2 (jak w poprzednim takcie)
..

W tekście głównym podajemy niewątpliwie autentyczną wersję Af (→Wf→Wa). Natomiast autentyczność wersji Wn, choć prawdopodobna, nie jest pewna – może ona być wynikiem rutynowej adiustacji, polegającej na przeniesieniu łuku na stronę główek nutowych (w Wn laseczki są skierowane w dół). Tego rodzaju zmiany spotykamy wielokrotnie w utworach Chopina, por. np. Mazurek g op. 24 nr 1, t. 3 czy Nokturn Des op. 27 nr 2, t. 76-77. Możliwe więc, że zapis [An] niczym się nie różnił od Af.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń , Pominięcie korekty analogicznego miejsca

t. 139

Utwór: op. 26 nr 2, Polonez es-moll

Bez łuku w A

miniatura: ta co w t. 35-36,            Tu pusta klisza 

Łuk przetrzymujący F w Wf (→Wn1)

zamiast motywicznego

Łuk e-f w Wa i Wn2 (→Wn3→Wn4)

TGTU (łuk t. 139)
..

Tak jak w t. 35-36, łuk przetrzymujący F to najprawdopodobniej błędna interpretacja wpisanego przez Chopina w korekcie Wf1 łuku motywicznego e-f.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf

t. 140

Utwór: op. 26 nr 2, Polonez es-moll

Bez łuku w A

miniatura: ta co w t. 35-36,            Tu pusta klisza 

Łuk przetrzymujący F w Wf (→Wn1)

zamiast motywicznego

Łuk e-f w Wa i Wn2 (→Wn3→Wn4)

TGTU (łuk t. 140)
..

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf